Conciliu de Tours

El Conceyu de Tours ye unu de los cinco concilios rexonales convocaos por Carlomagno nel mes de mayu de 813 na ciudá francesa de Tours, xunto colos de Mainz alrodiu de les escueles, el de Châlons, Reims y Arles. El conceyu de Tours ye importante non yá dende'l puntu relixosu, sinón tamién dende'l llingüísticu.

Marca una etapa importante, un momentu fundamental na cristianización d'Occidente. Nel canon 17, los obispos aconceyaos por Carlomagno deciden que, nos territorios que correspuenden a les actuales Francia y Alemaña, les homilíes pronunciárense, en llugar d'en llatín, en rusticam Romanam linguam aut Theodiscam, quo facilius cuncti possint intellegere quae dicuntur, esto ye, «na llingua rústica romana” (el protorromance yá fuertemente distintu del llatín), o na llingua tudesca” (xermánica, mesma d'Alemaña) por que toos puedan entender con mayor facilidá lo que se diz.»

Ye unu de los testimonios más antiguos de que'l llatín naquella dómina yá nun yera entendíu poles xentes en Francia. A partir del sieglu IX, la llingua francesa, según otres Llingües romániques empiecen a desafiase del llatín na escritura.

El conceyu de Tours proclama asina la reconocencia de dos grandes elementos geoculturales qu'integraben l'imperiu de Carlomagno: el mundu que fuera romanu, de tradición llatina, hasta'l ríu Rin, y el mundu xermánicu más allá del Rin. Había nel conceyu obispos de dambos oríxenes. Nel llau romanu, la predicación sería a partir d'entós realizada en llingua romana, pero "rústica"; nel llau xermánicu nes sos propies llingües.

Sicasí hai qu'esperar al añu 842 y a los Xuramentos d'Estrasburgu, por que seya atestáu'l primer testu completu escritu nuna llingua procedente del llatín pero claramente distinta d'ésta; y unos años más tarde pal primer testimoniu lliterariu, la secuencia de Santolaya.

Per otra parte el conceyu de Tours proclamó que los dolce díes de Navidá hasta la Epifanía fueren un periodu festivu y sagráu.

Enllaces esternos

• Datos: Q1300356