Saltar al conteníu

Conca endorreica

De Wikipedia

Una conca endorreica ye una conca de drenaxe que caltién l'agua dientro de so y nun permite fluxu d'ella hacia otres mases d'agua esternes, como ríos o mares. El drenaxe de les agües, en cuenta d'eso, acaba en llagos o pantanos, permanentes o estacionales, qu'equilibren el so tamañu mediante la evaporación. Estas concas son nomaes tamién concas zarradas, concas terminales o concas de drenaxe internu. Algunos de los mayores llagos del mundu, como'l mar Caspiu, la mayor masa d'agua intracontinental de la Tierra, son el centru de drenaxe d'una conca endorreica.

Nómase conca criptorreica a la que tien fluxos d'agua subterráneos que, continua o ocasionalmente, desagüen nel mar.

Llagos endorreicos

[editar | editar la fonte]

Los llagos endorreicos o llagos terminales[1] son mases d'agua que nun desagüen nel mar. La mayoría del agua que cae sobre la superficie terrestre alcuentra'l camín del océanu al traviés d'una rede de ríos, llagos y pantanos. Sicasí, hai delles mases d'agua asitiaes en conques zarraes, nes que la topografía impide'l drenaxe al océanu[2][3]. Estes conques endorreiques, que tienen agua nuna rede de ríos y llagos nuna cantidá determinada pol balance entre aportes de l'atmósfera, evaporación y filtráu al suelu, tienen el desagüe final nún llugar llamáu sumidoriu[4], nel que s'alcuentra'l llagu que ye'l destín final del agua de la conca.

Los llagos endorreicos en xeneral, atópense nel interior de les mases continentales, lloñe del océanu y en zones con lluvia relativamente poco abundante. Les sos conques tán confinaes por formaciones xeolóxiques naturales, xeneralmente cordeleres, qu'impiden la salida del agua pal océanu. L'agua, entóncenes, flui hacia un sumideru y el so llagu: allí l'agua evapórase, dexando concentraciones cada vegada más altas de minerales ya otros productos de la erosión. Col tiempu'l llagu endorreicu va siendo cada vegada más salinu. Lo mesmo qu'asocede cola sal pasa colos contaminantes: cualesquier vertíu de sustancies tóxiques queda atrapáu na conca, y acumúlase a lo llargo del tiempu[5].

Mapa de les principales conques endorreiques del mundu (representaes en color gris).

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «Limnology of a large, deep, North American terminal lake, Pyramid Lake, Nevada, U.S.A.». Salt Lakes:  páxs. 281–317. 1981. doi:10.1007/978-94-009-8665-7_22. ISBN 978-94-009-8667-1. 
  2. «What is a watershed and why should I care?». University of Delaware. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-01-21. Consultáu'l 2008-02-11.
  3. American Geological Institute: Glossary of geology.. ISBN 0922152349.
  4. American Geological Institute: Glossary of geology.. ISBN 0922152349.
  5. «Endorheic Lakes: Waterbodies That Don't Flow to the Sea». United Nations Environment Programme. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-09-27. Consultáu'l 2008-02-11.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]