Christiane Ziegler

Christiane Ziegler
directora de investigación del CNRS (es)
direutora de muséu
Vida
Nacimientu	L'Isle-sur-la-Sorgue, 3 de mayu de 1942 (81 años)
Nacionalidá	Francia
Estudios
Estudios	Universidá de París
Nivel d'estudios	Agregación de historia (es)
Llingües falaes	francés
Oficiu	arqueóloga, exiptóloga, historiadora, escritora, conservadora-restauradora
Emplegadores	Muséu del Louvre
Premios	ver Oficial de la Lexón d'Honor ; Comendador de la Lexón d'Honor ; Gran Oficial de la Orden Nacional del Mérito (13 mayu 2011) ; Gran Oficial de la Lexón d'Honor (31 avientu 2019) ;
Miembru de	Instituto Arqueológico Alemán (es) ; Société nationale des Antiquaires de France (en)
	archeologiememphite.free.fr

Christiane Ziegler (3 de mayu de 1942, L'Isle-sur-la-Sorgue) ye una exiptóloga francesa, direutora del departamentu d'antigüedaes exipcies del Muséu del Louvre, profesora de la École du Louvre y direutora del URA 1064 del CNRS (centru nacional d'investigaciones científiques de Francia).^[4] Ye oficial de la Lexón d'Honor y comandante de la Orde Nacional del Méritu.

Trayeutoria[editar | editar la fonte]

Profesora d'historia, defendió una tesis doctoral na Universidá de París sobre les coleiciones del Departamentu d'Antigüedaes exipcies del muséu del Louvre, qu'ella dirixó de 1993 a 2007. Mientres el periodu 1994-2004, foi direutora de la Unidá d'Investigación del Louvre CNRS URA 1064, que'l so trabayu centrar en Tebas.

Autora de numberosos artículos científicos y llibros d'exiptoloxía y miembru de sociedaes científiques, foi gallardoniada col premiu Gaston Maspero (concedíu pola Academia de les inscripciones y llingües antigües). En particular, publicó estudios sobre les pirámides (xeroglíficos, inscripciones, estatues, relieves y pintures de les tumbes), les artes del metal na dómina faraónica (bronce y plata) y una monografía dedicada a la reina Tiy, esposa d'Amenhotep III. Trabayó tamién na nueva edición de la Grammaire égyptienne y de Lettres écrites d'Égypte et de Nubie de Champollion, y ye autora de dellos llibros sobre historia del Arte exipcio. Profesora d'arqueoloxía d'Exiptu na École del Louvre, Christiane Ziegler tamién co-dirixe tesis sobre arqueoloxía exipcia.

Trabayu de campu[editar | editar la fonte]

Participó dende 1980 nes escavaciones que realizó'l Louvre en Tod (Alto Exiptu), sirvió dende va dellos años nes realizaes pol Ministeriu de Rellaciones Esteriores francés.

En 1991 empezó a collaborar col Consejo Cimeru d'Antigüedaes exipciu empobináu por Zahi Hawass, y encárgase de les escavaciones que se realicen en Saqqara xunto a la calzada procesional de la pirámide de Unis, onde, ente otres misiones, alcontró y escavó la mastaba d'Ajethetep, un noble del Antiguu Exiptu, sacerdote y médicu. Exiptu apurriera al Louvre la capiya d'adoración en 1903, quedando espuesta nel muséu.^[4] Estes escavaciones sacaron a la lluz non yá la mastaba del dignatariu, sinón tamién tou un sector de la necrópolis qu'entá nun taba esplorada y que'l so estudiu ta entá en cursu: mientres el periodu 2003-2007, nel sector atopáronse intactes dos baltes que daten del primer mileniu e.C. y que contienen magníficos sarcófagos con mázcara d'oru. Estos descubrimientos dieron llugar a numberoses publicaciones y dos llargumetraxes, realizaos por Frédéric Wilner y coproducidos pol Louvre y FR3 (-y Trésor enfoui de Saqqara^[5] y Les secrets du trésor de Saqqara^[6]).

Museística[editar | editar la fonte]

Los sos llogros museísticos son numberosos, tantu en Francia como nel estranxeru. N'Exiptu, participó na creación del muséu Imhotep en Saqqara y representa a Francia na comisión de la UNESCO del muséu d'antigüedaes de Nubia en Asuán y nel muséu de la civilización exipcia d'El Cairu. Cada añu entamó y supervisó nel Louvre cursos por qu'aprendices, estudiantes ya investigadores exipcios tean familiarizaos cola práutica de la exiptoloxía y la museoloxía nun muséu occidental.

En Francia, Ziegler creó los primeros talleres del Louvre en 1982, y llevó a cabu la renovación del departamentu exipciu del Louvre nel Grand Louvre, que remató n'avientu de 1997 con una renovación de les coleiciones n'espacios ampliaos y modernizaos. Apocayá foi nomada miembru del Conseyu Científicu de l'Axencia France-Muséums, que ye responsable de la creación en 2007 del nuevu muséu Louvre Abou Dabi.

Esposiciones[editar | editar la fonte]

Foi comisaria de grandes esposiciones con temes innovadores:

Nacencia de la escritura (Grand Palais, 1982), *Tanis, l'oru de los

faraones (Paris-Grand Palais-Edimburgu, 1987-1988), *Memories d'Exiptu (París-Berlín, 1990), *Egiptomanía (París-Ottawa-Viena, 1994-1996), *L'arte exipcio en tiempos de les pirámides (París-Nueva York-Toronto, 1999-2000), *Faraones (Venecia-París-Madrid-Bahrein-Valenciennes, 2002-2007), *Reines d'Exiptu (xunetu-setiembre de 2008, Mónaco)^[7]

según una ventena d'esposiciones rexonales.
Anguaño prepara una esposición internacional sobre Saqqara, que se va ver nel Louvre en 2012 o 2013.

Obres publicaes[editar | editar la fonte]

Bibliografía

Ente otros:

(1989) L'Egypte de Jean-François Champollion: lettres & journaux de voyage (1828-1829). IMAGE/MAGIE.
(2002) The Louvre: Egyptian Antiquities. Editions Scala. ISBN 2-86656-288-7.
(2002) The Pharaohs. Rizzoli. ISBN 0-8478-2507-8.
(1999) les pyramides d'Egypte. Hachette. ISBN 2-01-235500-5.
(2007) -y mastaba d'Akhethetep. Peeters Publishers. ISBN 90-429-1922-1.
(2001) Art et archéologie : L'Egypte ancienne. Ecole du Louvre. ISBN 2-7118-4281-9.
(1999) L'art de l'ancien empire égyptien. Documentation française. ISBN 2-11-004264-8.
(1999) Ancient Egypt at the Louvre. I. B. Tauris & Company, Limited. ISBN 1-86064-043-5.
(1987) Tanis. Seuil. ISBN 2-8264-0056-8.
(2002) -y scribe accroupi. Réunion des musées nationaux. ISBN 2-7118-4237-1.
(2004) Des dieux, des tombeaux, un savant. Somogy. ISBN 2-85056-727-2.
(1991) La Musique égyptienne (Petits guides des grands musées). Réunion des musées nationaux. ISBN 2-7118-0584-0.
(2008) Reines d'Egypte : D'Hétephérès à Cléopâtre. Somogy. ISBN 2-7572-0192-1.
(1997) Der Louvre: Ägypten, Vorderer Orient, Klassische Antike. Beck Verlag. ISBN 3-406-37750-5.

Filmografía

Champillions Erben (1997) (TV)^[8]
Les Secrets du Nil (1997) (TV)^[9]

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 30 avientu 2019.
↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
↑ Identificador NOR: PREX1110745D.
↑ ^4,0 ^4,1 Christiane_Ziegler. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). Consultáu'l 16 de febreru de 2009.
↑ -y Trésor enfoui de Saqqara (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
↑ les secrets du trésor de Saqqara (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
↑ «Women Who Were Queens of Egypt» (inglés). artdaily.org. Consultáu'l 16 de febreru de 2009.
↑ IMDb 0381948
↑ IMDb 0382283

Llibros de Ziegler

Plantía:Metaplantilla d'aviso

[449fb97cbb82d4ab5c260b58a4ed9bbdaf507ad7-1] Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 30 avientu 2019.

[2ddf02f0c1c7f109fcf6e7a0b7fb5c946d268b5a-2] Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

[288df7138cb8236f96995e68a3f722600e6bdc10-3] Identificador NOR: PREX1110745D.

[bio-4] 4,0 ^4,1 Christiane_Ziegler. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). Consultáu'l 16 de febreru de 2009.

[5] -y Trésor enfoui de Saqqara (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).

[6] s secrets du trésor de Saqqara (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).

[7] «Women Who Were Queens of Egypt» (inglés). artdaily.org. Consultáu'l 16 de febreru de 2009.

[8] IMDb 0381948

[9] IMDb 0382283

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]