Charles Trick Currelly

De Wikipedia
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Charles Trick Currelly
Vida
Nacimientu Exeter, 11 de xineru de 1876
Nacionalidá Bandera de Canadá Canadá
Muerte Baltimore, 17 d'abril de 1957 (81 años)
Estudios
Estudios Universidá de Toronto
Harbord Collegiate Institute (en) Traducir
Llingües falaes inglés[1]
Oficiu antropólogu, arqueólogu
Premios
Miembru de Royal Geographical Society
Cambiar los datos en Wikidata

Charles Trick Currelly (11 de xineru de 1876, Exeter – 17 d'abril de 1957, Baltimore) foi un clérigu y arqueólogu canadiense y el primer direutor del Muséu Real d'Ontario de 1914 a 1946.

Biografía[editar | editar la fonte]

C. T. Currelly nació'l 11 de xineru de 1876 n'Exeter, Ontario. Fíu únicu de John Currelly y Mary Ann Treble, asistió a la escuela llocal de Exeter y ye sabíu que visitaba ferreríes, curtiembres, y negocios de carreteros pa estudiar l'usu de distintos materiales.[2] Recibió lleiciones de Llatín del reverendu Jasper Wilson, que tamién enseñó-y tiru.[2] Los años d'estudios secundarios de Currelly nel Harbord Collegiate Institute llevaron a la so familia a camudase a Toronto. Mientres esos años, tomó lleiciones d'Arte y Bioloxía. Dempués de graduase en 1894, asistió al Victoria College de la Universidá de Toronto al igual que fixeren el so padre y el so güelu. Nel Victoria College, tomó cursos de Bioloxía y Ciencies de la Tierra amás d'Historia d'Asia y Llingües Romances. Recibió'l so B.A. en 1898.[2] Dempués de la universidá, Currelly dedicó los siguientes dos años trabayando como misioneru llaicu pa la Ilesia Metodista na reserva india de Umatilla nel norte de Manitoba.[3] Mientres esi tiempu, recoyó información sobre la vida de les Naciones Orixinaries de Canadá que foi exhibida cuando tornó al Victoria College pa realizar estudios de posgráu.[2] Recibió la so maestría del Victoria College en 1902.[3]

Arqueoloxía[editar | editar la fonte]

Dempués de completar los sos estudios de posgráu, Currelly viaxó a Inglaterra col so amigu Ned Burwash, fíu de Nathaniel Burwash, rector de la Universidá de Victoria, esperando estudiar como'l evanxeliu social habíase infiltrado nes clases trabayadores. Sicasí, esti plan atayóse cuando visitó'l Muséu Británicu pa identificar delles monedes.[2] Una figura ushebti, na so posesión, dio-y a Currelly la oportunidá de conocer al famosu exiptólogu Flinders Petrie que taba trabayando pal Fondu pa la Esploración d'Exiptu. Petrie entrevistar alrodiu de la so capacidá pa dibuxar y ufiertó-y una beca de collaboración. Poco tiempu dempués, Currelly camudar al llar de Petrie onde aprendió como empacar oxetos arqueolóxicos.[2][4] Nun pasó enforma tiempu primero que Currelly atopárase al cargu de una escavación n'Exiptu onde afayó'l cenotafiu y la tumba d'Amosis I.[5] Dempués d'eso, siguió trabayando en Ehnasya, Baxu Exiptu, y nel Sinaí so la direición de Petrie hasta 1905, añu nel que Petrie dexó'l Fondu.[5] Dos años más tarde, Currelly, de la mesma, tamién abandona les sos xeres pa la Fondu.

El so trabayu n'Exiptu dexó-y afayar el so talentu y amor escontra'l coleicionismu los cualos empezó a utilizar pa británicos y canadienses, ente los que s'atopaba Edmund Walker, el padre d'unu de los sos amigos d'escuela. Dempués de conocer a Walker en 1905, Currelly foi nomáu coleicionista oficial de la Universidá de Toronto y más tarde foi-y otorgáu'l títulu de curador d'arqueoloxía del Oriente.[5] Somorguiáu nel so trabayu, foi convenciéndose más y más de la necesidá de desenvolver un bon muséu en Toronto.[4][6]

Muséu Real d'Ontario[editar | editar la fonte]

En 1906, cuando Edmund Walker atopábase presidiendo una comisión sobre'l futuru de la Universidá de Toronto, encamentóse la construcción d'un muséu que sirviera a los estudiantes y al públicu. Poco dempués - y so la supervisión del propiu Walker -, empezó la planificación pa la fundación d'un muséu provincial. En 1907, C. T. Currelly foi nomáu curador del Muséu Real d'Arqueoloxía d'Ontario. Mientres l'añu 1911, empezó a trabayar nos suétanos del primer edificiu que tuvo'l muséu, que inda atopar en construcción. Finalmente, en 1914, convertir en direutor del Muséu d'Arqueoloxía.[2][4] A lo llargo de la so vida, Currelly trabayó de cutio na espansión de los intereses del Muséu y nunca detuvo la so busca d'alquisiciones que prestigiaran les coleiciones del Muséu, conduciéndoles a una enorme crecedera a lo llargo de los últimos años de la década de 1910 y de tola década de 1920. Cuando finalmente retiróse, en 1946, el Muséu renombró el vieyu Armour Court como galería Currelly,[6] (nome que caltién hasta l'actualidá) y encargólu a l'artista Sylvia Hahn la realización de cuatro murales pa esa mesma sala con temes medievales. N'unu d'ellos, Currelly foi representáu guardando una xusta.

Currelly Gallery nel ROM con dos de los cuatro murales de Sylvia Hahn al fondu
Currelly Gallery nel ROM con dos de los cuatro murales de Sylvia Hahn al fondu  
Detalle d'otru de los murales; Currelly, segundu dende la derecha
Detalle d'otru de los murales; Currelly, segundu dende la derecha  

Últimos años y fallecimientu[editar | editar la fonte]

Bustu de Currelly en bronce. Sala de llectura nel ROM.

Antes de morrer, Currelly escribió una autobiografía titulada I Brought the Ages Home. Esti llibru rellata les sos aventures, viaxes y trabayu nel Muséu. Dempués del so retiru, vivió cerca de Port Hope, Ontario. Tando en Florida, mientres unes vacaciones d'iviernu, Currelly careció y tuvo de ser treslladáu al Johns Hopkins Hospital en Baltimore.[3] El octogenario Currelly finó'l 10 d'abril de 1957 nesi hospital onde s'atopaba recibiendo tratamientu dende'l mes d'avientu.[7] Sobrevivir la so esposa Mary Newton y los trés fíos del so matrimoniu con ella, John, Suzanne y Ralph. El 7 d'ochobre d'esi miso añu'l Muséu entamó una exhibición nel so honor. La mesma foi inaugurada col descubrimientu d'un bustu del propiu Currelly, en bronce, fechu esi añu pola Fundición Vandevoorde Art de Montreal a partir d'una escultura so realizada en 1919 pol artista canadiense Ulric Stonewall Jackson Dunbar. Esti bustu y un medallón de bronce, col so perfil, exhibir na Sala de llectura Sackler del Muséu.[8]

Perfil de Currelly en bronce y Fundíu en yelsu. Sala de llectura nel ROM.

Publicaciones[editar | editar la fonte]

  • Abydos III. (con Ayrton, Edward Russell; Weigall, Arthur Edward Pearse Brome y Gardiner, A. H.) London: The Egypt Exploration Fund, 1904. oclc=61930471.
  • Researches in the Sinai. (con Flinders Petrie) New York: Y.P. Dutton, 1906
  • I Brought the Ages Home. Toronto: Ryerson Press, 1956

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Bibliografía[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ «idRef» (francés). Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Consultáu'l 13 mayu 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Matthews, Julia (Spring 2006). «The Right Man in the Right Place at the Right Time: A Look at the Visonary who was Instrumental in Founding the ROM». Rotunda 38 (3). 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Dr. Charles T. Currelly, 82 Noted Archeologist Dies. Toronto Daily Star. 12 d'abril de 1957. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Some Distinguished Harbordites». Harbordite: (30). Spring 1992. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Dickson, Lovat (1986). The Museum Makers: The Story of the Royal Ontario Museum. Ontario: Royal Ontario Museum. ISBN 0-88854-326-3.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Charles T. Currelly». Royal Ontario Museum. Consultáu'l 7 de xunu de 2013.
  7. ↑ Museum Founder Passes in Baltimore Hospital. Ottawa Citizen. 12 d'abril de 1957. https://news.google.com/newspapers?id=we8xAAAAIBAJ&sjid=6-IFAAAAIBAJ&pg=4644,2776533&dq=charles-trick-currelly&hl=en. Consultáu'l 19 de xunu de 2013. 
  8. ↑ Smith, Arthur (Spring 2009). Commemorating a ROM Legend: Saying Goodbye to C.T. Currelly. ROM: Magacín of the Royal Ontario Museum. 

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Charles_Trick_Currelly&oldid=4034322»