Cerastium fontanum

De Wikipedia
Cerastium fontanum
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Caryophyllidae
Orde: Caryophyllales
Familia: Caryophyllaceae
Subfamilia: Alsinoideae
Tribu: Alsineae
Xéneru: Cerastium
Especie: C. fontanum
Baumg.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Cerastium fontanum ye una herbal de la familia de les cariofilacees.

Ilustración
Inflorescencia

Calteres[editar | editar la fonte]

Yerba viviega o bienal. Tarmos ascendentes, pelosos, de (5-)10-30(-40) cm de llargor. Fueyes sésiles, opuestes, llanceolaes o ovaes d'hasta 25(-35) mm de llargor. Flores dispuestes en visos paucifloras; 5 sépalos ováu-llanceolaos, d'hasta 7 mm de llargor; 5 pétalos blancos, raramente ausentes, iguales o daqué más llargos que los sépalos, fondamente bífidos; 10 estames; 5 estilos. Frutu en cápsula ablonga curvada nel ápiz. Floria en primavera y branu.[1]

Hábitat[editar | editar la fonte]

Frecuente nos manantiales y regueros hasta los 1800 msnm.

Distribución[editar | editar la fonte]

Europa. Asia templada, norte d'África, Islles Canaries, Azores y Madeira.[2]

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Cerastium fontanum describióse por Johann Christian Gottlob Baumgarten y espublizóse en Enumeratio Stirpium Transsilvaniae 1: 425. 1816.[3]

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Cerastium fontanum (Fam. Caryophyllaceae) y táxones infraespecíficos: Cerastium fontanum subsp. hispanicum Gartner: 2n=144[4]

Etimoloxía

Cerastium: nome xenéricu que provién del griegu: keras (= cuernu), probablemente refiriéndose a la forma de los frutos del xéneru. Foi llatinizáu más tarde pol botánicu alemán Johann Jacob Dillenius (1684-1747) y depués, eventualmente asumida por Carlos Linneo en 1753.

fontanum: epítetu llatín que significa "de manantial, fonte"[5]

Sinonimia
  • Cerastium lonxirostre Wich.
  • Cerastium macrocarpum Schur[6]
var. angustifolium (M.Mizush.) H.Hara
  • Cerastium ianthes F.N.Williams
subsp. grandiflorum (Edgew.) H.Hara
  • Cerastium grandiflorum D.Don
  • Cerastium nepalense Wall.
  • Cerastium nipaulense Wall. ex G.Don
subsp. lucorum (Schur) Soó
  • Cerastium lucorum (Schur) Muschl.
subsp. vulgare (Hartm.) Greuter & Burdet
  • Alsine trivialis E.H.L.Krause
  • Arenaria anomala (Waldst. & Kit. ex Willd.) Shinners
  • Cerastium alpestre Schur
  • Cerastium alpigenum Schur
  • Cerastium caespitosum Gilib.
  • Cerastium connatum L.C.Beck
  • Cerastium holosteoides Fr.
  • Cerastium macrocarpum Steven ex Ledeb.
  • Cerastium malachiforme Schur
  • Cerastium minus Schur
  • Cerastium murale Desp. ex DC.
  • Cerastium pseudosylvaticum Schur
  • Cerastium scandicum (Gartner) Kuzen.
  • Cerastium sylvaticum Opiz
  • Cerastium triviale Link
  • Cerastium uliginosum Hegetschw.
  • Cerastium viscidum Christm.
  • Cerastium viscosum L.
  • Cerastium vulgare Hartm.
  • Dichodon viscidum (M.Bieb.) Holub
  • Stellaria trivialis (Link) Link
  • Stellaria mafosa Link[7]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. Luceño Garcés, M. (1998). Flores de Gredos. Ávila:Caxa d'Ávila. ISBN 84-930203-0-3.
  2. «Cerastium fontanum». USDA, GRIN.
  3. «Cerastium fontanum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 1 de xunu de 2012.
  4. Númberos cromosomáticos de plantes occidentales, 251-260. Pajarón Sotomayor, S. (1983) Añales Jard. Bot. Madrid 40(1): 271-275
  5. N'Epítetu Botánicu
  6. Cerastium fontanum en PlantList
  7. subsp. vulgare en PlantList

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. Flora of China Editorial Committee. 2001. Fl. China 6: 1–512. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  2. Flora of North America Editorial Committee, e. 2005. Magnoliophyta: Caryophyllidae, part 2. 5: i–xxii + 1–656. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
  3. Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. 2008. 1–860. In O. Hokche, P. E. Berry & O. Huber Nuevu Cat. Fl. Vasc. Venezuela. Fundación Instituto Botánicu de Venezuela, Caracas.
  4. Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]