Cecilia Magni

Cecilia Magni
Vida
Nacimientu	Chile, 24 de febreru de 1956
Nacionalidá	Chile
Muerte	San Fernando (es) , 28 d'ochobre de 1988 (32 años)
Estudios
Estudios	Universidá de Chile
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	revolucionaria
Creencies
Partíu políticu	Frente Patriótico Manuel Rodríguez (es)

Cecilia Magni Camino (24 de febreru de 1956, Chile – 28 d'ochobre de 1988, San Fernando ^(es) ), más conocida como la "comandante Tamara" foi una revolucionaria chilena integrante del Frente Patrióticu Manuel Rodríguez (FPMR).

Biografía[editar | editar la fonte]

Nació en Chile nun llar de clase media alta y realizó la so educación básica y media n'esclusivos colexos de Santiago, ente ellos el Grange School.

Yá graduada, a empiezos de los años 1980, y cuando estudiaba socioloxía na Universidá de Chile, empezó a identificase cola llucha de los opositores a la dictadura militar d'Augusto Pinochet, formando parte de numberoses manifestaciones estudiantiles. Nesa etapa de la so vida decidió integrase a les files de les Mocedaes Comunistes de Chile (JJ.CC.) y depués ser parte del FPMR col convencimientu de que "la llucha ye la única forma realista y válida de camudar l'aldu del país". A pocu d'integrase, un compañeru frentista decidió bautizala como "Tamara", n'alcordanza a la revolucionaria arxentina Tamara Bunke.

Dende entós la so vida empezó a trescurrir ente la llegalidá y la clandestinidá. Col correr del tiempu y magar la so mocedá, “Tamara” llogró un vertixinosu ascensu al interior de la estructura frentista, destacando como la única muyer que llegó a ocupar puestos de mandu na zarrada cúpula del FPMR y entá ye más a ostentar el grau de “comandante”.

El so trabayu centrar ente Santiago de Chile y Rancagua, ciudaes onde la comandante Tamara” dedicar a reclutar nuevos militantes pa la organización y de la mesma a brindar sofitu loxísticu a los incipientes grupos de combate creaos neses zones.

Con toa esta esperiencia la comandante Tamara” recibió a mediaos de 1986 la responsabilidá de comandar una de les aiciones más ventureres qu'hasta entós entamaba'l FPMR: el fallíu atentáu contra Augusto Pinochet, tamién conocida como la “Operación Siglo XX”. Nesta misión “Tamara” actuó como brazu derechu de José Joaquín Valenzuela Levi, el comandante Ernesto”, máximu xefe del atentáu. El so trabayu foi apurrir la base operativa y los vehículos que s'ocuparíen na aición.^{[ensin referencies]} Al pie de otru frentista, César Bunster, arrendó una casa y tres vehículos, amás de coordinar el treslláu del armamentu que s'utilizaría na emboscada.^{[ensin referencies]}

Magar ello, el FPMR determinó a última hora que nun participaría direutamente como fusilera na operación, ante l'alta probabilidá de que los combatientes nun salieren d'ellí con vida; la so esperiencia nes xeres loxístiques posteriores yera indispensable.

Tres l'ataque solo volvióse a saber d'ella en 1988, nel entamu de la fracasada Guerra Patriótica Nacional. N'ochobre d'esi añu la comandante Tamara” encabezó xunto a la so pareya y principal comandante del FPMR, Raúl Pellegrin Friedmann, tomar del pobláu de Los Queñes na VII Rexón del Maule. Mientres tomar asaltaron el reten de Carabineros de Los Queñes, onde se suponía qu'habríen trés Carabineros, pero solu dos d'ellos atopábense ende nesi entós. L'otru supuestamente quedóse dormíu. Nel asaltu al reten de Los Queñes foi asesináu'l cabu Juvenal Vargas y otru carabineru quedó mancáu. Amás fueron robaos los armamentos y el radiotresmisor de la posta, fueron cortaos los cables telefónicos del pobláu y camudóse la bandera del reten pola del grupu.

En díes posteriores a la operación, parte importante del grupu foi prindáu por Carabineros que peñaben la zona. El Frente nun supo de Luis Eduardo Arriagada Toro (alies "Bigote") hasta que dempués d'unes selmanes. Diéronse cuenta de que yera'l delator de la emboscada nel Ríu Teno, yá que nun taba na llista de muertos, nin na xunta secreta.^[2] El 28 d'ochobre de 1988, el cuerpu de Cecilia Magni foi atopáu llexando ensin vida nes agües del ríu Tinguiririca, con señales de tortura. Según los informes d'autopsia, el so cadabre presentaba mancadures contusas y disparos fondos. La investigación xudicial sobre la so muerte enllargóse ensin ésitu hasta l'actualidá.^[3]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 URL de la referencia: https://interactivos.museodelamemoria.cl/victimas/?s=+&cat=0&region=0&calificacion=0&militancia=0&year2=0.
↑ Peña, Cristóbal (19 de marzu de 2009). «buelga-del-comandante-ramiro-en-la-desaparicion-de-un-altu-xefe-del-fpmr/ La buelga del comandante Ramiro na desapaición d'un altu xefe del FPMR». CiperChile. Consultáu'l 10 d'avientu de 2013.
↑ 24 hores (23 de xunetu de 2013). «Ratifiquen absolución de carabineros en casu Los Queñes». Consultáu'l 10 d'avientu de 2013.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

[35a0714d4780f213afa0d2662a21b0834785c843-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 URL de la referencia: https://interactivos.museodelamemoria.cl/victimas/?s=+&cat=0&region=0&calificacion=0&militancia=0&year2=0.

[bigote-2] Peña, Cristóbal (19 de marzu de 2009). «buelga-del-comandante-ramiro-en-la-desaparicion-de-un-altu-xefe-del-fpmr/ La buelga del comandante Ramiro na desapaición d'un altu xefe del FPMR». CiperChile. Consultáu'l 10 d'avientu de 2013.

[3] 24 hores (23 de xunetu de 2013). «Ratifiquen absolución de carabineros en casu Los Queñes». Consultáu'l 10 d'avientu de 2013.

[1]

[2]

[3]