Capiella de la Balesquida

Capiella de la Balesquida
	ilesia
Llocalización
País	España
Autonomía	Principáu d'Asturies
Provincia	provincia d'Asturies
Conceyu	Uviéu
Parroquia	Uviéu
Ciudá	Uviéu
Coordenaes	43°21′44″N 5°50′41″W / 43.362317°N 5.844844°O
	Capiella de la Balesquida Capiella de la Balesquida (Asturies)
Historia y usu
Relixón	catolicismu
Diócesis	Archidiócesis d'Uviéu
Dedicación	María
Arquiteutura
Estilu	arquiteutura barroca

La Capiella de la Balesquida ye una pequeña capiella urbana d'Uviéu, Principáu d'Asturies, asitiada nun llau de la plaza d'Alfonsu II el Castu frente a la Catedral y faciendo esquina cola Plaza Porlier.

Denominación[editar | editar la fonte]

Ye'l llugar de cultu y sede de la Cofradería de la Balesquida, fundada en 1232 tres la donación testamentaria d'un hospital pa pelegrinos y ciudadanos y otres propiedaes pal caltenimientu del mesmu, a la cofradería d'alfayates o xastres de la ciudá d'Uviéu, per parte de la noble uvieína Doña Velasquita o Balesquida Giráldez, gran benefactora de la ciudá mientres el sieglu XIII, por quien toma'l nome tantu la cofradería como la capiya. Esti orixe na cofradería de xastres recuérdase anguaño cola presencia d'unes tisories nel balcón d'esquina de la capiya, como puede vese na semeya.

La capiya ta dedicada a la Virxe de la Esperanza.

Descripción[editar | editar la fonte]

Arquiteutura[editar | editar la fonte]

La capiya actual ye d'una única nave rectangular de 14 x 7 metros con bóveda de cañón sobre arcos fajones y seis lunetos, atriu empedrado d'entrada y puerta al esterior de mediu puntu. Ye d'estilu barrocu, según proyeutu de 1725, reconstruyéndose de nuevu en 1876, tal que reza una plaza asitiada nel esterior de la capiya. La última reforma de la capiya tuvo llugar en 1952 y afectó fundamentalmente a la so distribución interna. Dende principios del sieglu XXI vienen restaurándose los distintos elementos decorativos que contién.

Decoración[editar | editar la fonte]

La parte principal de la decoración de la capiya son los sos trés retablos, unu mayor y dos llaterales.

El retablu mayor data del sieglu XVII, d'estilu barrocu, agospia la fornica central n'ónde s'atopa la imaxe de la Virxe de la Esperanza, que ta enmarcada por dos pares de columnes doraes, con capiteles corintios. El retablu ta rematáu por un relieve que representa al Espíritu Santu. La imaxe de la virxe, del sieglu XVIII, ta flanqueda por dos ánxeles y el so paxellu son donaciones de la cofradería y otros devotos. Lleva coles mesmes la Medaya d'Oru de la Ciudá d'Uviéu concedida pol Conceyu'l 25 de mayu de 1952. El retablu foi restauráu en 2002.

El retablu del llau del evanxeliu, ta dedicáu a San Judas Tadeo. La imaxe del santu, ye de madera policromada del sieglu XVIII, y ta enmarcada por dos estípites que soporten el remate del retablu. Foi restauráu en 2006 pudiéndose recuperar la policromía de la imaxe.

El tercer retablu ta dedicáu a San Bernardo de Claraval. Consta de dos pisos y trés calles separaes por columnes salomóniques. N'orixe cada unu de los pisos yera un retablu separáu y fueron xuníos en 1952. Ye tamién d'estilu barrocu, de los sieglos XVII y XVIII. Nel pisu cimeru atópense les imáxenes de San Bernardo, nel centru, y a los llaos les imáxenes de San Antonio y San Eulogio, tamién llamáu San Sebastián. Nel pisu inferior ta nel centru Santa Brígida, titular d'un desapaecíu retablu al que pertenecería la imaxe de San Eulogio, y nos llaos San José y el Neñu y San Francisco. Toes son de madera policromada y fechaes nos sieglos XVII y XVIII salvo la de San Eulogio que ye'l sieglu XVI.

Nel testeru de la capiya atopen dos cuadros que representen dos momentos de la vida de San Bernardo, Nomamientu de San Bernardo como abá de Claraval y La Virxe María, San Benitu y San Llorienzo intercediendo pola salú de San Bernardo. Dambos son obra del pintor uvieín Francisco Reiter activu a finales del sieglu XVIII. Amás d'estes pintures dedicaes a San Bernardo, pueden atopase nel segundu tramu de la nave unos relieves en madera policromada d'estilu barrocu popular que rellaten l'apaición de Cristu cucificado a San Bernardo.

Nuna repisa nel presbiteriu, nun llugar destacáu, ta asitiada una imaxe de la Virxe col Neñu, talla del góticu tempranu, del sieglu XIII, de madera policromada.^[1]