Saltar al conteníu

Brassica oleracea var. gemmifera

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Brassica oleracea var. gemmifera
col de bruxeles
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Brassicales
Familia: Brassicaceae
Xéneru: Brassica
Especie: Brassica oleracea
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
coles de Bruxeles
Tamañu de porción
Enerxía 43 kcal 179 kJ
Carbohidratos 8.95 g
 • Zucres 2.2 g
 • Fibra alimentaria 3.8 g
Grases 0.3 g
Proteínes 3.38 g
Agua 86 g
Retinol (vit. A) 38 μg (4%)
 • β-carotenu 450 μg (4%)
Tiamina (vit. B1) 0.139 mg (11%)
Riboflavina (vit. B2) 0.09 mg (6%)
Niacina (vit. B3) 0.745 mg (5%)
Ácidu pantoténicu (vit. B5) 0.309 mg (6%)
Vitamina B6 0.219 mg (17%)
Vitamina C 85 mg (142%)
Vitamina E 0.88 mg (6%)
Vitamina K 177 μg (169%)
Calciu 42 mg (4%)
Fierro 1.4 mg (11%)
Magnesiu 23 mg (6%)
Manganesu 0.337 mg (17%)
Fósforu 1.4 mg (0%)
Potasiu 389 mg (8%)
Sodiu 25 mg (2%)
Cinc 0.42 mg (4%)
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos.
Fonte: coles de Bruxeles na base de datos de nutrientes del USDA.
[editar datos en Wikidata]

Les coles de Bruxeles, llamaes tamién repollos de Bruxeles (del Grupu Gemmifera de Brassica oleracea; el so nome científicu ye Brassica oleracea var. gemmifera) ye un grupu cultivar (sobremanera pel iviernu) de les coles carauterizáu pol so pequeñu diámetru (xeneralmente de 2.5-4 cm de diámetru) que s'asemeya a diminutes coles. El nome deber al so llugar orixinariu de cultivu, non por causa de que seya popular en Bruxeles. Ye conocida pol so altu conteníu en Vitamina A y C y acedu fólico. Son tamién llamaes: Repollu, repollu blancu,

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

Téunicamente son biltos qu'apaecen del tarmu de la planta y recuéyense cuando tienen una testura firme y un color verde intensu (esisten variedaes con colores coloráu y/o moráu). El cantu de les fueyes que cubre'l nucleu central puede tener color llixeramente amarellentáu. El sabor ye xeneralmente daqué dulzuxu pero, dacuando, con un fondu llixeramente amargosu (por cuenta de traces de glucosinolato: sinigrina y progoitrina).

Esta planta ye relativamente recién, yá apaecen descripciones de la mesma a entamos del sieglu XIX (aproximao en 1821) nes cercaníes de Bruxeles, el nome vulgar yera "Choux de Bruxelles".[1]

Platu de coles de bruselas con pataques.

Apaez frecuentemente acomuñada n'Europa a platos ivernizos, como cuasi toles coles. Suel preparar fervida n'agua y acompañada, debíu en parte al so llixeru sabor duce, de carnes, afumaes, embutíos, etc. Delles variedaes tienen un llixeru sabor amargoso. La forma en que se deben cocinar les coles de Bruxeles foi orixe d'un encaloráu alderique, yá que esisten munches recetes caseres qu'eviten el golor desagradable y que coles mesmes ayuden a caltener l'arume a dulzuxu a nueces, una de les opciones ye la téunica de cocina conocida como Stir frying. Munchos cocineros consideren que la col tien les sos máximes propiedaes arumoses y organolépticas a finales del iviernu, cuando los biltos fueron espuestos a les xelaes ivernices.

El métodu más avezáu pa preparar les coles de Bruxeles ye primero faer un par de incisiones con un cuchillo en forma de cruz na base del pedúnculu y darréu esaniciar, o pulgar, les fueyes superficiales (dacuando daqué descoloríes) que queden sueltes por cuenta de estes incisiones. Esiste la creencia popular de que son cortaes con esta corte cruciáu na so base por que lleguen a cocer enantes, otros cocineros dicen, otra manera, qu'asina se dexa partir l'arume de la col por tola col mientres el cocináu.

Suel ser un acompañamientu ideal de distintos tipos de carne, en delles ocasiones afumaos, como por casu: pequeños tacos de xamón, salchiches, etc.

Conteníu nutritivo

[editar | editar la fonte]

La planta contién múltiples cantidaes de Vitamines y sales minerales, como por casu Vitamina C, Vitamina B-Complexa, Betacarotina, acedu fólico y Calciu, potasiu según fierro, suelen ser incluyíes nes dietes con altu conteníu de sales minerales y fibra.

Referencies

[editar | editar la fonte]