Saltar al conteníu

Bourrée

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Bourrée de opéra-entracte «L'Vos de chagrin»

La bourrée (borrèia n'occitanu[1]), ye un términu francés que designa una danza popular tradicional d'Auvernia y provincies circundantes como'l Lemosín, el Berry, etc.[2]

Danza rápida en 2, 4 o 3 tiempos, la bourrée tien munches variantes rexonales. Una forma estilizada de bourrée utilizar nos balés y les óperes franceses del sieglu XVII y el sieglu XVIII, y en particular nes suites barroques de Johann Sebastian Bach y Georg Friedrich Händel.[3]

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]
Borrèia d'Auvernia, nuna fotografía de principios del sieglu XX.

La borrèia ye un tipu de baille tradicional bien estendíu per ciertes partes d'Occitania, principalmente pol Macizu Central, hasta rexones más septentrionales como'l Morvan o departamentos meridionales como Ariège. Por estensión tamién se llama borrèia a los cantares y les músiques coles cualos báillase.

Estrémense dos clases de bourrées:[4]

Los preseos que accompagnan tradicionalmente la bourrée son el acordión, la cabrette, la gaita, la zanfonía y el violín.[4]

Descripción

[editar | editar la fonte]

Empieza con una negra en anacrusa y el so movimientu ye sincopado, siendo similar a la gavota, anque de normal más estensa. Unu de los más conocíos compositores qu'incorporaron bourrées nos sos suites foi Johann Sebastian Bach.[5] Tamién son célebres les bourrées qu'inclúi Georg Friedrich Händel na so Música pa los reales fueos d'artificiu y nel séptimu movimientu del so Música acuática.

Esquemes rítmicos

[editar | editar la fonte]
La bourrée de Auvernia nuna postal de principios del sieglu XX.

Na bourrée utilícense dos esquemes rítmicos básicos a la de componer:

  • El primeru consiste en 2 corchees sincopadas y una negra que, pola síncopa, cai nel tiempu fuerte. Con esti esquema empieza'l 99% de les bourrées. Un exemplu claru d'esti esquema rítmicu ye'l famosu Bourrée en mi menor de Johann Sebastian Bach.[6]
  • El segundu consiste, a cencielles, nuna socesión de corchees. Un exemplu ye l'empiezu del segundu Bourrée de la Suite pa Cello nᵘ3 de J.S. Bach.[6]

Combinación

[editar | editar la fonte]

Estos dos esquemes combínense. Les melodíes suelen empezar col primer esquema, depués ye indistintu cuál úsase (úsase unu de los dos, combínense o n'ocasiones váriense; la variación más común ye la socesión de dos negres) y el final de la melodía suel terminar col segundu esquema.[7]

Les blanques y les redondes solo úsense nel final y ye por demás raru atopar figures con valores inferiores a la corchea.[7]

Oríxenes

[editar | editar la fonte]

Documentos del sieglu XVII menten la so esistencia en Auvernia, magar otros documentos de la mesma dómina asitiar tamién en Bizcaya.[4] La bourrée sería introducida na Corte parisina en 1565 por Margarita de Valois, fía de Catalina de Médici, onde tuvo bien en boga hasta'l reinu de Lluis XIII.[2]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «Son d´Equí». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-07-16.
  2. 2,0 2,1 [1] Entrada "bourrée" nel diccionariu del CNRTL. Consultáu'l 26 de febreru de 2017 (francés).
  3. «Bourree». Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica (7-20-1998). Consultáu'l 26 de febreru de 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 «La bourrée auvergnate» (francés). Patrimoine Culturel Immatériel. Consultáu'l 26 de febreru de 2017.
  5. Bach, Johann Sebastian. The French Suites: Embellished version. Barenreiter Urtext.
  6. 6,0 6,1 Blatter, Alfred (2007). Revisiting music theory: a guide to the practice, p.28. ISBN 0415974402.
  7. 7,0 7,1 [2] (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). ABT website Ballet Dictionary.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]