Bourrée
La bourrée (borrèia n'occitanu[1]), ye un términu francés que designa una danza popular tradicional d'Auvernia y provincies circundantes como'l Lemosín, el Berry, etc.[2]
Danza rápida en 2, 4 o 3 tiempos, la bourrée tien munches variantes rexonales. Una forma estilizada de bourrée utilizar nos balés y les óperes franceses del sieglu XVII y el sieglu XVIII, y en particular nes suites barroques de Johann Sebastian Bach y Georg Friedrich Händel.[3]
Carauterístiques
[editar | editar la fonte]La borrèia ye un tipu de baille tradicional bien estendíu per ciertes partes d'Occitania, principalmente pol Macizu Central, hasta rexones más septentrionales como'l Morvan o departamentos meridionales como Ariège. Por estensión tamién se llama borrèia a los cantares y les músiques coles cualos báillase.
Estrémense dos clases de bourrées:[4]
- La bourrée en dos tiempos: báillase principalmente en Baxa Auvernia (Puy-de-Dôme), Borbonés, Lemosín, Nivernais (Nièvre), Charolés y nel Baxu Berry (Indre).
- La bourrée en tres tiempo, tamién denominada Montanhardas o Auvernhatas, baillar n'Alta Auvernia (Cantal), Lemosín, Rouergue, Gévaudan, Morvan y Alto Berry (Cher).
Los preseos que accompagnan tradicionalmente la bourrée son el acordión, la cabrette, la gaita, la zanfonía y el violín.[4]
Descripción
[editar | editar la fonte]Empieza con una negra en anacrusa y el so movimientu ye sincopado, siendo similar a la gavota, anque de normal más estensa. Unu de los más conocíos compositores qu'incorporaron bourrées nos sos suites foi Johann Sebastian Bach.[5] Tamién son célebres les bourrées qu'inclúi Georg Friedrich Händel na so Música pa los reales fueos d'artificiu y nel séptimu movimientu del so Música acuática.
Esquemes rítmicos
[editar | editar la fonte]Na bourrée utilícense dos esquemes rítmicos básicos a la de componer:
- El primeru consiste en 2 corchees sincopadas y una negra que, pola síncopa, cai nel tiempu fuerte. Con esti esquema empieza'l 99% de les bourrées. Un exemplu claru d'esti esquema rítmicu ye'l famosu Bourrée en mi menor de Johann Sebastian Bach.[6]
- El segundu consiste, a cencielles, nuna socesión de corchees. Un exemplu ye l'empiezu del segundu Bourrée de la Suite pa Cello nᵘ3 de J.S. Bach.[6]
Combinación
[editar | editar la fonte]Estos dos esquemes combínense. Les melodíes suelen empezar col primer esquema, depués ye indistintu cuál úsase (úsase unu de los dos, combínense o n'ocasiones váriense; la variación más común ye la socesión de dos negres) y el final de la melodía suel terminar col segundu esquema.[7]
Les blanques y les redondes solo úsense nel final y ye por demás raru atopar figures con valores inferiores a la corchea.[7]
Oríxenes
[editar | editar la fonte]Documentos del sieglu XVII menten la so esistencia en Auvernia, magar otros documentos de la mesma dómina asitiar tamién en Bizcaya.[4] La bourrée sería introducida na Corte parisina en 1565 por Margarita de Valois, fía de Catalina de Médici, onde tuvo bien en boga hasta'l reinu de Lluis XIII.[2]
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ «Son d´Equí». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-07-16.
- ↑ 2,0 2,1 [1] Entrada "bourrée" nel diccionariu del CNRTL. Consultáu'l 26 de febreru de 2017 (francés).
- ↑ «Bourree». Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica (7-20-1998). Consultáu'l 26 de febreru de 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «La bourrée auvergnate» (francés). Patrimoine Culturel Immatériel. Consultáu'l 26 de febreru de 2017.
- ↑ Bach, Johann Sebastian. The French Suites: Embellished version. Barenreiter Urtext.
- ↑ 6,0 6,1 Blatter, Alfred (2007). Revisiting music theory: a guide to the practice, p.28. ISBN 0415974402.
- ↑ 7,0 7,1 [2] (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). ABT website Ballet Dictionary.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- Pa saber más de borrèias y escuchar fragmentos {en francés y occitanu)
- Delles partitures de borrèia (n'occitanu)
- Nel ballet clásicu, denominar pas de bourrée el pasu que constitúi la base de La muerte d'un cisne de Saint-Saëns executáu equí por Maya Plisétskaya