Bo Yibo
Apariencia
Bo Yibo | |||
---|---|---|---|
16 payares 1956 - 17 xineru 1975 | |||
Vida | |||
Nacimientu | Dingxiang (es) , 17 de febreru de 1908[1] | ||
Nacionalidá | República Popular China | ||
Muerte | Peking Union Medical College Hospital (en) , 15 de xineru de 2007[2] (98 años) | ||
Sepultura | Cementeriu revolucionariu de Babaoshan | ||
Familia | |||
Casáu con | Hu Ming (en) (1945 – m. 1967) | ||
Fíos/es | |||
Estudios | |||
Estudios |
National Pedagogical School of Shanxi province (en) (1922 - Central Party School of the Chinese Communist Party (en) (avientu 1943 - | ||
Llingües falaes | chinu[3] | ||
Oficiu | políticu | ||
Creencies | |||
Partíu políticu | Partíu Comunista de China (dende avientu 1925) | ||
Bo Yibo (pinyin: Bó Yībō; 17 de febreru de 1908, Shanxi, China - 16 de xineru de 2007, Beixín, China)[4] foi un políticu chinu, unu de los líderes de la Revolución China. Ye consideráu unu de los Ocho Inmortales.
Biografía
[editar | editar la fonte]Bo Yibo participó na revolución comunista de 1949. Foi degradáu del so cargu de ministru de Facienda mientres la Revolución Cultural y nun foi rehabilitáu hasta 1978.
Defendía'l comerciu con Occidente, contrariu al réxime comunista. Tuvo seis fíos, unu d'ellos ye Bo Xilai, ministru de Comerciu del Gobiernu Chinu.
Finó'l 16 de xineru de 2007 a la edá de 98 años en Beixín. El mes siguiente diba celebrar el so 99 cumpleaños.[4]
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/Bo-Yibo. Apaez como: Bo Yibo. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ URL de la referencia: http://www.rthk.org.hk/rthk/news/englishnews/news.htm?englishnews&20070121&56&372991.
- ↑ Afirmao en: idRef. Identificador de referencia de idRef SUDOC: 129888346. Data de consulta: 11 mayu 2020. Editorial: Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ 4,0 4,1 José Reinoso (18 de xineru de 2007). «Bo Yibo, líder revolucionario chino que impulsó la apertura económica». El País. Consultáu'l 24 d'ochobre de 2017.