Batallón Sagráu de Tebes
Batallón Sagráu de Tebes | |
---|---|
El Batallón Sagráu de Tebas (en griegu antiguu ἱερὸς λόχος / hieròs lókhos) yera una unidá d'élite griega formada por 150 pareyes d'amantes, toos masculinos. Según Plutarcu, foi creáu pol comandante tebanu Górgidas.[1] Les pareyes consistíen nun miembru de mayor edá o "heniochoi" (conductor) y unu más nuevu o "paraibatai" (compañeru). La motivación pal usu del "exércitu d'amantes" en batalla espresar Plutarco:
Pa varones de la mesma tribu o familia hai pocu valor d'unu por otru cuando'l peligru prime; pero un batallón encimentáu pola amistá basada nel amor nunca se va romper y ye invencible; una y bones los amantes, avergoñaos de nun ser dignos ante la vista de los sos amaos y los amaos ante la vista de los sos amantes, deseosos refundiar al peligru pal aliviu d'unos y otros.
Acordies con Plutarco, Górgidas primeramente distribuyó al Batallón Sagráu de Tebas a lo llargo de les sos llinies de batalla como un cuerpu d'élite pa fortalecer el resolución de los demás, pero entós Pelópidas, dempués de que'l Batallón lluchara con ésitu na batalla de Tegira, usar como una especie de guardia personal. El Batallón Sagráu de Tebas foi una parte importante de la infantería griega mientres cerca de 33 años. Participó, como puntu fuerte de la formación tebana, nes batalles de Leuctra y de Mantinea qu'humildaron el poderíu de los espartanos, golpes de los que nunca se recuperaron, inclusive acabaron como fuercia a considerar en Grecia, al menguáu exércitu de los Homoioi.
La so única derrota producir na batalla de Queronea, en 338 e.C. , batalla decisiva na que Filipo II de Macedonia y el so fíu Alexandru Magnu terminaron cola independencia de les ciudaes estáu grieges. Filipo tuviera cautivu en Tebas, onde aprendió les sos táctiques militares. El restu del exércitu tebanu fuxó cuando s'enfrentó a les apolmonantes fuercies de Filipo II y Alejandro, pero'l Batallón Sagráu, arrodiáu, caltúvose firme y cayeron onde taben. Plutarco cunta que Filipo, ante la visión de los cadabres atropaos nuna pila y entendiendo de quién se trataben, esclamó:
«Pereza'l quién abarrunte qu'estos varones o sufrieron o fixeron daqué inapropiadamente».
Anque Plutarco afirma que los 300 componentes del batallón morrieron esi día, otros escritores[ensin referencies] afirmen que 250 perecieron y que'l restu namái fueron mancaos. Estos datos fueron verificaos na so tumba comunal en Queronea, na cual fueron topaos 254 cadarmes, alliniaos en siete files [ensin referencies].
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]