Amalio Rodríguez Telenti

Amalio Rodríguez Telenti
Vida
Nacimientu	Xixón, 28 de payares de 1927
Nacionalidá	España
Muerte	Uviéu, 27 de xunu de 1982 (54 años)
Estudios
Estudios	Universidá de Madrid
Oficiu	militar

Amalio Rodríguez Telenti (28 de payares de 1927, Xixón – 27 de xunu de 1982, Uviéu) foi un médicu asturianu especializáu en medicina interna y, más particularmente, n'enfermedaes infeicioses.

Biografía[editar | editar la fonte]

Fíu del doctor Amalio Rodríguez Vigón y de Josefina Telenti González^[1] nació en Xixón el 28 de payares de 1927.^[2] Realizó los estudios de bachilleratu nel Instituto Xovellanos de Xixón y al rematalos en 1944 llogró'l Premiu Xovellanos-Habana al meyor espediente académicu. Darréu estudió Medicina y Ciruxía. Los primeros cursos na Facultá de Medicina de la Universidá de Valladolid y en 1947 tresllada la matrícula a Madrid y por concursu de méritos ingresa en Serviciu de Medicina del Hospital Provincial que dirixe Jiménez Díaz. N'abril de 1949 ye nomáu por oposición Alumnu Internu de la Beneficiencia Provincial de Madrid. Llicencióse en 1950 y en 1953-1954 realizó dos cursos de doctoráu. La tesis doctoral lleer na Facultá de Medicina de la Universidá de Salamanca en 1967 (en que los sos murios figura'l so víctor) que llevó por títulu Aspeutos médicos na obra del Maestru Frai B. Jerónimo Feijoo.

En 1953, casóse con Luisa Asensio Fernández con quien tuvo cuatro fíos: María Luisa, Mario, Mauricio y Amalio. D'ellos dos, Mauricio y Amalio, tamién son médicos. En 1958, invirtió l'orde de los sos apellíos pasando a llamase Amalio Telenti Rodríguez, como recueye esta Real Orde del Ministeriu del Exércitu. El popular Dr. Telenti finó por accidente de tráficu, n'Uviéu el 29 de xunu de 1982.

Na so alcordanza, el Conceyu d'Uviéu, dio'l so nome a la via d'accesu al so llugar de trabayu: doctor-amalio-telenti.html la Cai del Doctor Amalio Telenti

Oficiu[editar | editar la fonte]

Apenes acabáu la carrera, ingresa por oposición nel Cuerpu de Sanidá Militar. Empresta servicios como médicu militar, primero nel Reximientu de Monte nᵘ9 n'Uesca, en 1952, y depués n'Uviéu. Ente 1953 y 1958 perteneció al Reximientu d'Infantería Milán nᵘ3 onde algamó'l grau de Capitán Médicu. Nesti periodu foi destináu en dos causes al Protectoráu español, Marruecos: el 15 d'avientu de 1956, al Hospital Militar de Chauen, d'onde-y treslladen el 24 de xineru de 1957, al so destín de plantía, al Hospital Militar d'Uviéu y, de nuevu foi destináu en 1958 a Villa Cisneros (de mayu a ochobre), causando baxa del exércitu a pidimientu propiu n'ochobre de 1958. En 1954, empecipió'l so trabayu nel Serviciu de Patoloxía Dixestiva del Hospital Provincial d'Uviéu polo que mientres cuatro años compatibilizó'l so serviciu nel exércitu col desempeñu de la medicina na sanidá pública.

En 1964, integrar nos servicios de radiodiagnóstico y cardioloxía del Hospital Xeneral d'Asturies, pasando a ser en 1967 Xefe de Serviciu de Medicina Interna del mesmu Hospital. La Facultá de Medicina d'Uviéu nóma-y Profesor d'Historia de la Medicina, que les sos enseñances imparte nos cursos 69-70 y 70-71. En 1975 decide siguir la so formación médica y asistir a un cursu de siete meses sobre bacterioloxía na Clínica Mayo, en Rochester (Minnesota, USA).

De regresu a Asturies en 1976 creó y dirixó'l primer Serviciu d'Enfermedaes Infeicioses d'España, como sofitu a la clínica, nel güei HUCA (entós Hospital Xeneral d'Asturies, dependiente de la Diputación Provincial d'Uviéu).

Premios y reconocencies[editar | editar la fonte]

Premiu Xovellanos-Habana, 1944

Obres[editar | editar la fonte]

«Distrofia miotónica de Steinert y Curschmann» (1960). Añales de l'Academia Médicu-Quirúrxica Asturiana, II, p. 14
«Valor de la biopsia pulmonar" (1961-1962). Añales de l'Academia Médicu-Quirúrxica Asturiana, VIII, p. 89
«Anemia sideroblástica idiopática adquirida» (1968). Revista Médica del Hospital Xeneral d'Asturies, III, p. 156
«Anxina intestinal» (1968). Revista Médica del Hospital Xeneral d'Asturies, III (2), páxs. 96-100
«Inhibidores del factor VIII» (1968). Revista Clínica Española, páxs. 109-129
obra-del-maestru-frai-b-jeronimo-feijoo Aspeutos médicos na obra del Maestru Frai B. Jerónimo Feijoo (1969). Uviéu: Institutu d'Estudios Asturianos. Tesis doctoral.
«Trombosis de cava inferior nel síndrome de Behcet» (1974). Revista Clínica Española, 133 (1), p. 15

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ Cabal, Melquiades (1976). 100 médicos asturianos. Uviéu: Richard Grandío. p. 414
↑ Cabal, Melquiades (1988). 100 médicos asturianos: 2ᵘ serie. Uviéu: Institutu d'Estudios Asturianos. p. 454

Bibliografía[editar | editar la fonte]

Cabal, Melquiades (1988). 100 médicos asturianos: 2ᵘ serie. Uviéu: Institutu d'Estudios Asturianos. páxs. 454-463
Fernández García, Joaquín ; Fernández Alonso, Rodrigo (2007-2011). Memoria histórica de la medicina asturiana: (apuntes biográficos). Uviéu: Colexu Oficial de Médicos d'Asturies. Tomu I, páxs. 249-251

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

[1] Cabal, Melquiades (1976). 100 médicos asturianos. Uviéu: Richard Grandío. p. 414

[2] Cabal, Melquiades (1988). 100 médicos asturianos: 2ᵘ serie. Uviéu: Institutu d'Estudios Asturianos. p. 454

[1]

[2]