Alministración Xeneral del Estáu

Alministración Xeneral del Estáu
	alministración pública
Direición	España
Participación empresarial
Organización matriz	Gobiernu d'España
Filiales	ver Ministeriu d'Educación y Ciencia d'España;
Bolsa de valores	Alministración Pública d'España
	Web oficial

L'Alministración Xeneral del Estáu (AGE) ye una de les Alministraciones Públiques d'España, carauterizada pola so competencia sobremanera'l territoriu nacional, en contraposición a les Alministraciones autonómiques y locales.

Según recueye la llei 40/2015 de Réxime Xurídicu del Sector Públicu nel so artículu 55, ta integrada por:

La Organización Central, que s'estrema n'Órganos Cimeros (Ministros y Secretarios d'Estáu) y Órganos Direutivos (Subsecretarios y Secretarios Xenerales; Secretarios Xenerales Téunicos y Direutores Xenerales; y Subdireutores Xenerales.
La Organización Territorial (Delegaciones del Gobiernu nes Comunidaes Autónomes, los Subdelegación del Gobiernu Sodelegaos del Gobiernu nes Provincies, que van tener nivel de Subdireutor xeneral.
La Alministración del Estáu nel Esterior (embajada y consulaos).

El so réxime xeneral recoyer nel artículu 103 de la Constitución Española de 1978 y hasta'l 2 d'ochobre de 2016 na Llei 6/1997, de 14 d'abril de 1997, d'Organización y Funcionamientu de l'Alministración Xeneral del Estáu (LOFAGE), que establecía que l'Alministración Xeneral del Estáu, so la direición del Gobiernu y con sometimientu plenu a la Llei y a dereches, sirve con oxetividá los intereses xenerales, desenvolviendo funciones executives de calter alministrativu. El 2 d'ochobre de 2016, la LOFAGE quedó derogada al entrar a valir la Llei 40/2015 que, nel so artículu 2 incluyir como unu de los cuatro tipos d'alministraciones qu'integren el sector públicu: L'Alministración Xeneral del Estáu, la de les Comunidaes Autónomes, les Entidaes qu'integren l'Alministración Llocal y el Sector Públicu Institucional. La so estructura y organización, queden agora descrites nesta nueva llei nel so títulu I.

Estructura[editar | editar la fonte]

Organización central[editar | editar la fonte]

Ministros[editar | editar la fonte]

Los Ministros son los titulares d'un Ministeriu, teniendo la xefatura xerárquicamente cimera del ramu en cuestión. Desempeñen la función d'exa ente'l so respeutivu Departamentu ministerial y el mesmu órganu de Gobiernu, del que formen parte. D'esta manera, son la cabeza d'un determináu sector del aparatu alministrativu, y al empar, son l'elementu base d'un órganu de calter políticu, como ye'l mesmu Gobiernu.

Son nomaos y separaos pol Rei d'España a propuesta del Presidente del Gobiernu d'España. Nel supuestu de que'l mesmu Presidente cese, los sos ministros van dexar el cargu xunto con él, daqué dafechu lóxicu habida cuenta de que'l venceyu d'enfotu ente'l Poder llexislativu y el Poder executivo produzse al traviés de la figura del Presidente del Gobiernu, colo que ye lóxicu que si se ruempe tal eslabón, tolos componentes del executivu cayan con él. Na mesma llinia, el Presidente va ser l'encargáu de determinar el númberu y competencies de los Ministerios.

Al respeutive de les funciones del Ministru, cabo destacar que pueden estremase ente aquelles que desempeña como miembru del Gobiernu, y les que realiza como titular d'un Ministeriu. No referente a esta segunda aguada, hai que señalar qu'esiste una inmensa variedá de funciones que'l Ministru desempeña nel so papel de xefe y direutor del Departamentu Ministerial correspondiente. La Llei d'Organización y Funcionamientu de l'Alministración Xeneral del Estáu (LOFAGE) fai una refecha enumeración de funciones, ente les que destaquen les relatives al nomamientu y separación de los órganos direutivos del Ministeriu, la determinación de la so estructura organizativa interna, xestión de recursos humanos, cuestiones económiques y presupuestaries del so Departamentu, y p'acabar, funciones representatives, en sentíu políticu (rellaciones coles Comunidaes Autónomes, etc) y xurídicu (actuando en nome de la persona xurídica del Estáu ya imputándo-y los sos actos).

Finalmente, cabo señalar la figura del ministru ensin cartera, cargu pocu frecuente y amestáu íntimamente a la persona nomada pa ello, quien nun ostenta la titularidá de Ministeriu dalgunu, pero que la so guarda nel Conseyu de Ministros resulta necesaria, bien por tratase d'una figura d'enfotu pal Presidente, bien por tratase d'un gobiernu frutu d'una alianza ente distintos partíos, y que por ello, hai d'allegar a esti cargu como vía por que'l partíu minoritariu apuerte al Gobiernu. Al igual que col casu del Vicepresidente, la destitución del titular supón la estinción automática del propiu cargu.

Secretarios d'Estáu[editar | editar la fonte]

Les Secretaríes d'Estáu son órganos cimeros departamentales de direición y xestión sectorial qu'ocupen el nivel cimeru na xerarquía de mandos entemedios ente'l Ministru y l'aparatu funcionarial, percima del Direutor Xeneral y del Secretariu Xeneral. Al tratase d'un cargu d'estrictu enfotu políticu, el so nomamientu ye llibre, al igual que'l so cese. Hai de solliñar qu'al contrariu de lo qu'asocede colos Ministros, los Secretarios d'Estáu nun cayen xunto al Presidente si ésti cesa.

La Llei 6/1997, de 14 d'abril, d'Organización y Funcionamientu de l'Alministración Xeneral del Estáu (LOFAGE) señala nel so artículu 9.1 el calter eventual del órganu, calificándolo amás de "órganu cimeru", al igual que fai colos Ministros. Tal estatus supón un distintu tratamientu tocantes a los requisitos personales que va haber de cumplir el titular, que nesti casu supón una total ausencia de restricciones, dando total llibertá al Gobiernu que noma y al Ministru que propón, pa escoyer a la persona que consideren conveniente.

Al respeutive de les sos funciones, son direutamente responsables de la execución de l'acción del Gobiernu nun sector d'actividá específica d'un Departamentu o de la Presidencia del Gobiernu. D'esta manera, la LOFAGE precisa que s'encarguen de nomar y dixebrar los subdireutores xenerales, lo mesmo que de dirixir y coordinar les Direiciones Xenerales dependientes de la Secretaría d'Estáu en cuestión. Igualmente, el Secretariu d'Estáu va asumir aquelles funciones que'l Ministru nél delegue, tal que indica l'artículu 7.2 de la Llei del Gobiernu.

Direutores Xenerales[editar | editar la fonte]

Les Direiciones Xenerales son órganos direutivos departamentales de xestión y direición sectorial, xerárquicamente inferiores a los Secretarios d'Estáu y a los Secretarios Xenerales. El titular va haber de tener ciertu grau de competencia y esperiencia profesional, y va ser escoyíu d'ente los funcionarios de carrera del Estáu, de les Comunidaes Autónomes o de les entidaes Locales, esixendo amás el títulu de Doctor, Llicenciáu, Inxenieru, Arquiteutu o equivalente. Cabo señalar que'l Real Decretu d'estructura del Departamentu puede omitir el primer requisitu por tratase d'una Direición Xeneral que les sos escepcionales carauterístiques precisen que'l titular nun tener la condición de funcionariu del Estáu. Hai qu'añader que'l titular nun cesa automáticamente cuando lo fai'l Ministru o'l Presidente del Gobiernu, al igual qu'asocede colos Secretarios d'Estáu y colos Secretarios Xenerales.

Al respeutive de les sos funciones, tal como señala l'artículu 18 de la LOFAGE, el Direutor Xeneral va tar en contautu direutu col aparatu burocráticu profesional del Estáu, actuando como un xerente políticu d'un determináu sector competencial. Va Ser quien proponga los proyeutos referíos al so correspondiente sector, ya igualmente, va encargar de dirixir y supervisar la so execución, tou ello con vistes a consiguir cumplir los oxetivos que fueren establecíos pol Ministru. Otramiente, va exercer les competencies específiques que-y sían delegaes, o bien aquelles que se-y axudiquen en virtú de les normes pertinentes.

Per otru llau, el Direutor xeneral, de resultes de la so posición de supremacía dientro de la Direición Xeneral, va ser l'encargáu de xixilar el correutu funcionamientu de tol complexu burocráticu que d'él dependa. Asina mesmu, va ser l'encargáu d'emitir la información correspondiente a la Direición Xeneral, tantu pa los sos superiores departamentales, como pal alministráu polo xeneral.

Subsecretarios[editar | editar la fonte]

La LOFAGE calificar como órganu direutivu, que'l so titular va haber de ser funcionariu de carrera del Estáu, de les Comunidaes Autónomes o de les Entidaes Locales, amás d'ostentar la condición de Doctor, Llicenciáu, Inxenieru, Arquiteutu o equivalente. Trátase d'un altu cargu de confianza política, nomáu pol Gobiernu a propuesta del Ministru correspondiente, y que'l so cese ye igualmente llibre.

Dende la creación del cargu en 1834, les sos funciones fueron evolucionando dende la orixinaria supervisión de la instrucción de los espedientes alministrativos hasta la contemporánea xefatura de los servicios xenerales y presees del Departamentu. L'artículu 15 de la LOFAGE numbera una serie de funciones propies del subsecretariu:

Control de la eficacia del Ministeriu y los sos Organismos públicos.
Determinación de les actuaciones precises pa la meyora de los sistemes de planificación, direición y organización y pa la racionalización y simplificación de los procedimientos y métodos de trabayu.
Direición del funcionamientu de los servicios comunes.
Establecimientu de los correspondientes programes d'inspección de los servicios del Ministeriu.
Planificación de l'actividá del so Ministeriu.
Proposición de les midíes d'organización del Ministeriu.

Secretarios Xenerales Téunicos[editar | editar la fonte]

Son los órganos téunicos del Ministeriu, con rangu de Direutor Xeneral. Atopar so la inmediata dependencia del Subsecretariu.

Les sos funciones son:

Actúen como órganos de comunicación del ministeriu.
Anque nun ta asina previstu en nenguna norma, atribúyense les SGT, como órganu toles disponibilidades presupuestaries xenerales del ministeriu.
Coordinen y entamen el réxime internu de los servicios.
Desempeñen la Xefatura de Personal del departamentu.
Ellaboren los planes xenerales d'actuación y los programes de necesidaes.
Empresten asistencia téunica y alministrativa al ministru.

Gabinetes[editar | editar la fonte]

Son órganos de consulta compuestos xeneralmente por un secretariu téunicu y dellos téunicos que sofiten al presidente y/o ministru/s nes sos rellaciones coles instituciones, en tomar decisiones y realizando xeres d'asesoramientu especiales nuna determinada caña de la conocencia.

Organización periférica[editar | editar la fonte]

Rede de delegaciones perifériques de la AGE (Alministración Xeneral del Estáu) por aciu les cualos ta presente en tol territoriu y empresta servicios a tola población. Actúa, poro, como un allongamientu del Gobiernu y de l'alministración. A última hora, ye'l conxuntu d'órganos que la AGE -los ministerios y les sos alministraciones funcionales- tienen enllantaos nel territoriu. Estos órganos coesisten con otros niveles de gobiernu y alministración.

La so estructura varia según seya una comunidá uniprovincial, onde vamos atopar les figures de Delegáu del Gobiernu, Subdelegáu del Gobiernu (opcional), el Direutor Insular nes islles y los Servicios Territoriales del Ministeriu y de los sos organismos públicos. Naquelles comunidaes pluriprovinciales el puestu de Subdelegáu nun ye opcional y amás esiste la Comisión Territorial d'asistencia al Delegáu.

Delegaos del Gobiernu[editar | editar la fonte]

Órganu alministrativu que'l so titular ye un altu cargu nomáu a la llibre discreción del Gobiernu, respondiendo ante'l Ministeriu d'Alministraciones Públiques. Tien rangu de Subsecretariu. Encargar de la direición de l'Alministración del Estáu nel territoriu d'una determinada Comunidá Autónoma. Amás, asume les antigües competencies sancionadores del Gobernador Civil, dirixe los servicios territoriales integraos y noma al subdelegáu del Gobiernu, que ye la figura que sustitúi puramente a la de los gobernadores civiles.

Subdelegaos del Gobiernu[editar | editar la fonte]

Cola nueva regulación de l'Alministración Xeneral del Estáu, sume la secular figura del Gobernador Civil de la provincia, que ye sustituyida pola del Subdelegáu del Gobiernu. D'esta miente, en cada provincia va esistir un Subdelegáu del Gobiernu, con nivel orgánicu de Subdireutor Xeneral. Nes Comunidaes Autónomes uniprovinciales, les sos competencies son asumíes pol Delegáu del Gobiernu.

El titular va haber de tener ciertu grau de competencia y esperiencia profesional, y va ser escoyíu d'ente los funcionarios de carrera del Estáu, de les Comunidaes Autónomes o de les entidaes Locales, esixendo amás el títulu de Doctor, Llicenciáu, Inxenieru, Arquiteutu o equivalente

Les Subdelegaciones del Gobiernu nes provincies constituyir n'órganos de la respeutiva Delegación del Gobiernu.

El Subdelegáu del Gobiernu depende direutamente del Delegáu del Gobiernu.

Direutores Insulares[editar | editar la fonte]

Nes islles de Menorca, Eivissa-Formentera, Lanzarote, Fuerteventura (estos cuatro primeres incluyendo les sos islles amestaes alministrativamente), La Palma, El Hierro y La Gomera, va esistir un Direutor Insular de l'Alministración Xeneral del Estáu. Va Depender xerárquicamente del Delegáu del Gobiernu o del Subdelegáu, cuando esti cargu esista.

Reglamentariamente van determinase les islles nes que va esistir un Direutor Insular de l'Alministración Xeneral del Estáu, col nivel que se determine na rellación de puestos de trabayu. Van Ser nomaos pol Delegáu del Gobiernu por aciu el procedimientu de llibre designación ente funcionarios de carrera del Estáu, de les Comunidaes Autónomes o de les Entidaes Locales, pertenecientes a Cuerpos o Escales clasificaos como Subgrupu A1.

Los Direutores Insulares dependen xerárquicamente del Delegáu del Gobiernu na Comunidá Autónoma o del Subdelegáu del Gobiernu na provincia, cuando esti cargu esista, y exercen, nel so ámbitu territorial, les competencies atribuyíes por esta Llei a los Subdelegaos del Gobiernu nes provincies.

Alministración Xeneral del Estáu nel esterior[editar | editar la fonte]

Ta integrada por:

Les Delegaciones.
Les Instituciones y Organismos públicos de l'Alministración Xeneral Del Estáu, que la so actuación desenvolver nel esterior.
Les Misiones Diplomátiques, Permanentes o Especiales.
Les Oficines Consulares.
Les Representaciones o Misiones Permanentes.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]