Saltar al conteníu

Alianza 90/Los Verdes

De Wikipedia
Alianza 90/Los Verdes
Bündnis 90/Die Grünen
Acrónimu GRÜNE
Presidente Annalena Baerbock
Robert Habeck
Fundación 13 de xineru de 1980
Sede Berlín (Platz vor dem Neuen Tor (en) Traducir, 1, 10115)
Estáu Bandera d'Alemaña Alemaña
Afiliaos 126 451 (31 avientu 2022)
Ideoloxía política Ecoloxía política[1]
Ecosocialismu[2]
Lliberalismu d'izquierda
Non violencia[3]
Pacifismu[4]
Desarrollu sustentable[5]
Economía mista[6][7]
Posición nel espectru Centroizquierda[8]
Organización de mocedá Grüne Jugend
Afiliación internacional Global Verde
Afiliación europea Partíu Verde Européu
Páxina web www.gruene.de
Cambiar los datos en Wikidata

Alianza 90 / Los Verdes (n'alemán: Bündnis 90 / Die Grünen, embrivíu B90/GRÜNE) ye un partíu políticu alemán fundáu'l 13 de xineru de 1980 na ciudá de Karlsruhe, sol nome Los Verdes (n'alemán: Die Grünen). Sofitáu sol pensamientu de la Ecoloxía política, tamién s'afilia nel lliberalismu d'izquierda, el pacifismu y la meyora a una economía mista y sustentable que protexa'l mediu ambiente. Los verdes alemanes tamién atraxeron a un sector disidente del Partíu Democráticu Lliberal (FDP), venceyáu a la defensa de los derechos civiles y al feminismu radical.

En 1993, el movimientu anti-comunista Alianza 90 de l'Alemaña oriental anunció la so fusión con Los Verdes, resultando na actual denominación del partíu.

Los verdes alemanes formaron aliances federales y estatales col Partíu Socialdemócrata d'Alemaña, con quien comparten l'espectru de la centroizquierda política. Dende'l 2009 el partíu presidir de manera bicéfala y paritaria, con dos presidentes (una muyer y un home) con iguales competencies y xerarquía nos estatutos del partíu.

Anguaño son opositores al gobiernu d'Angela Merkel.

Posiciones polítiques

[editar | editar la fonte]
Rueda de prensa de la bancada del partíu na sede parllamentaria d'Estrasburgu, con Daniel Cohn-Bendit nel centru.
  • Política medioambiental: Un principiu básicu de la política de Los Verdes ye'l desarrollu sostenible. Esto inclúi'l respetu al mediu ambiente, la proteición de los recursos naturales y el fomentu de les enerxíes anovables. Percima de la política medioambiental, dende 2007 Los Verdes defenden una política climática que tamién inclúi aspeutos de política socioeconómica y de seguridá.
  • Política socioeconómica: El desarrollu sostenible tamién ye la idea principal de la política socioeconómica de Los Verdes, al envís de cubrir les necesidaes de les xeneraciones actuales ensin amenorgar les de les vinientes. Amás, una parte del partíu defende la idea d'un "ingresu básicu incondicional" p'ampliar l'actual sistema de seguridá social.
  • Política educativa: Los Verdes sofiten los principios de les escueles integrales, pa superar l'actual sistema d'educación d'Alemaña cola so segregación de los alumnos n'escueles de distintu nivel. En política universitaria, Los Verdes refuguen les tases de matriculación (prohibíes n'Alemaña hasta 2005), anque en Hamburgu, onde formen parte del gobiernu rexonal, aceptaron un modelu según el que los estudiantes namái tienen que pagar estes tases si dempués de la so carrera atopen un trabayu con alta remuneración.

Fundación de Los Verdes

[editar | editar la fonte]

Die Grünen (Los Verdes) formar na República Federal d'Alemaña (RFA) dende mediaos de los años 1970 como una alianza de diversos grupos ya iniciatives populares, sobremanera representantes de los "nuevos movimientos sociales" (ecoloxismu, feminismu, pacifismu etc.). A escala rexonal, dellos pequeños partíos ecoloxistes presentar n'eleiciones rexonales y municipales, anque ensin consiguir apenes representación parllamentaria. Nes eleiciones europees de 1979, presentar por primer vegada una llista nacional verde, liderada pola activista Petra Kelly, quien hasta esi momentu perteneciera al Partíu Socialdemócrata d'Alemaña (SPD), y Herbert Gruhl, ex diputáu pola Unión Demócrata Cristiana (CDU). La llista consiguió'l 3,2% de los votos y nengún escañu.

El 13 de xineru de 1980, finalmente, fundóse'l partíu Die Grünen en Karlsruhe. El so fundamentu ideolóxica, espresáu nel so manifiestu[9] foi marcáu polos lemas "socialismu, ecoloxismu, democracia de base, non-violencia". Según Petra Kelly, Los Verdes entendiéronse como un "partíu anti-partíos", refugando'l sistema políticu parllamentariu esistente na RFA. L'ésitu social del partíu y la entrada d'un gran númberu de nuevos miembros, procedentes sobremanera de los nuevos movimientos sociales, provocó la dixebra de l'ala más conservadora del partíu alredor d'Herbert Gruhl, qu'en 1982 fundó'l Partíu Ecolóxicu-Democráticu (ÖDP).

Entrada nel Bundestag y desarrollu hasta 1990

[editar | editar la fonte]
Petra Kelly 1987 nel Bundestag.

Nes eleiciones federales de 1983, los Verdes consiguieron per primer vegada representación nel Parllamentu Federal (Bundestag), obtendiendo el 5,6% de los votos y 27 diputaos. Mientres los años siguientes, el desarrollu del partíu tuvo marcáu polos conflictos ente les ales "fundamentalista" y "realista" del partíu: mientres los fundis defendieron una llinia izquierdista más radical, refugando'l sistema parllamentariu esistente n'Alemaña, los realos trataron d'abrir el partíu, pa faer posible la participación en pactos de gobiernu col SPD. A la fin, impúnxose la llinia realo defendida por Joschka Fischer y Daniel Cohn-Bendit. En 1985, formóse la primer coalición rojiverde nel Parllamentu Rexonal Hesiano; Joschka Fischer foi nomáu ministru de Mediu Ambiente d'esti estáu federáu. Nes eleiciones federales de 1987, Los Verdes consiguieron el 8,3% de los votos y 44 diputaos.

Fusión con Alianza 90

[editar | editar la fonte]

La cayida del muriu de Berlín y la reunificación alemana en 1989/90 foi un momentu históricu importante tamién pa Los Verdes. Hasta esti momentu, éstos nun punxeren en dulda la esistencia de do Estaos alemanes y, a diferencia d'otros partíos, nun daben muncha importancia a la reunificación. Nes eleiciones federales de 1990, poro, Los Verdes presentar col lema: "Toos falen d'Alemaña. Nós falamos del clima." Sicasí, esta actitú nun correspondió col ambiente político predominante nel país nesti momentu, polo que Los Verdes na parte occidental d'Alemaña nun llograron superar el mínimu del 5% de los votos necesarios pa llograr representación parllamentaria.

Sicasí, dende 1989 tamién empezaron a surdir grupos allegaos a Los Verdes na Alemaña oriental. Per una parte, en 1989 fundóse'l Partíu Verde de la RDA, qu'en 1990 fundir con Los Verdes. Per otra parte, en febreru de 1990 dellos grupos defensores de los derechos civiles na RDA formaron l'alianza eleutoral Bündnis 90 (Alianza 90). Nes eleiciones federales de 1990, esta Alianza y el Partíu Verde de la RDA presentar nuna llista conxunta, so la denominación de Bündnis 90/Grüne – BürgerInnenbewegung (Alianza 90/Verdes – Movimientu de Ciudadanes y Ciudadanos), llogrando ocho escaño nel Bundestag.

A partir d'entamos de los años 90, intensificóse la cooperación ente Los Verdes y Alianza 90. D'esta miente, la defensa de los derechos y les llibertaes civiles convertir nuna pilastra básica de la ideoloxía de Los Verdes, provocando la salida de dellos miembros destacaos de l'ala más izquierdista (o fundi) del partíu. El 14 de mayu de 1993, Alianza 90 y Los Verdes funsionaron pa formar el nuevu partíu Bündnis 90/Die Grünen (Alianza 90/Los Verdes). Nes eleiciones federales de 1994, llograron el 7,3% de los votos y 49 diputaos.

Esi mesmu añu, formóse la organización xuvenil Grüne Jugend (Mocedaes Verdes). En 1996, les diverses fundaciones allegaes al partíu fundir pa formar la Fundación Heinrich Böll. Amás, mientres estos años, Los Verdes llograron formar gobiernos rexonales conxuntos col SPD en dellos estaos federaos, tales como Berlín (1989-90 y 2001-02), Baxa Saxonia (1990-94), Hesse (1991-99), Saxonia-Anhalt (1994-98), Renania del Norte-Westfalia (1995-2005), Schleswig-Holstein (1996-2005) y Hamburgu (1997-2001). Sicasí, el partíu nunca llogró asitiase por completu nel este del país, onde malapenes consiguió representación nos parllamentos rexonales.

Participación nel Gobiernu Federal (1998 a 2005)

[editar | editar la fonte]
Joschka Fischer, 1998–2005 ministru federal de Rellaciones Esteriores.

Nes eleiciones federales de 1998, Los Verdes/Alianza 90 consiguieron el 6,7% de los votos. Esti llixeru retrocesu, sicasí, nun torgar que'l Partíu Socialdemócrata (SPD) y Los Verdes pudieren formar, per primer vegada a escala federal, un pactu de gobiernu rojiverde sol canciller Gerhard Schröder (SPD). Joschka Fischer, que na llexislatura anterior fuera vocera del grupu parllamentariu verde, convertir en ministru de Rellaciones Esteriores y vicecanciller; Andrea Fischer foi nomada ministra de Sanidá y Jürgen Trittin, ministru de Mediu Ambiente. Dempués de la crisis de les vaques lloques, en xineru de 2001, Andrea Fischer foi sustituyida pola socialdemócrata Ulla Schmidt; a cambéu, entró nel gabinete la verde Renate Künast como ministra de Proteición del Consumidor, Alimentación y Agricultura.

Mientres la so etapa nel gobiernu alemán, Los Verdes trataron de realizar dalgunos de los sos proyeutos políticos principales. Mientres la llexislatura de 1998-2002, aprobáronse, ente otros, un impuestu ecolóxicu sobre'l consumu d'enerxía (anque non esautamente na forma propuesta per Los Verdes), l'abandonu de la enerxía nuclear (anque namái a partir de 2021), una llei pa fomentar les enerxíes anovables, una lliberalización del derechu d'inmigración y la "llei d'asociaciones vitales rexistraes", una versión escafeinada del matrimoniu gai. Sicasí, toes estes lleis tuvieron marcaes pola necesidá d'atopar compromisos col SPD.

En política esterior, el puntu álgido de la llexislatura foi la guerra de Kosovo en 1999. Ésta provocó dures crítiques del sector pacifista del partíu. Sicasí, Joschka Fischer defendió la participación alemana na guerra, col argumentu de que se trataba de frenar el xenocidiu contra los kosovares y evitar un "nuevu Auschwitz". Finalmente, nun congresu estraordinariu, el partíu aprobó esta llinia política. En 2002/03, Fischer protagonizó'l refugu alemán a la guerra d'Iraq, llogrando asina la reconciliación col sector pacifista del partíu.

Pocos meses antes de les eleiciones federales de 2002, Los Verdes aprobaron un nuevu programa de principios col títulu Die Zukunft ist grün ("El futuru ye verde"). Nes eleiciones, llograron el meyor resultáu de la so historia nunes eleiciones federales, con un 8,6% de los votos y 55 escaños. Esta resultancia foi abonda pa volver formar gobiernu col SPD, que sufriera un notable retrocesu de votos y namái empatara en votos (38,5%) cola CDU-CSU.

Dos años más tarde, Los Verdes volvieron superar la so resultancia eleutoral nes eleiciones europees de 2004, nes que consiguieron el 11,9% de los votos. Sicasí, mientres la segunda llexislatura del gobiernu federal rojiverde, Los Verdes apenes consiguieron llanzar nuevos proyeutos importantes. Sicasí, la llexislatura tuvo marcada pola crisis económica y poles reformes entamaes pol SPD de Schröder y de Wolfgang Clement, ministru d'Economía y Trabayu. Estes reformes de retayos sociales y flexibilización económica (conocíes como Axenda 2010) provocaron una fuerte cayida del SPD nes encuestes d'intención de votu a partir de 2004, pero apenes afectaron a Los Verdes.

Oposición y crecedera (dende 2005)

[editar | editar la fonte]

Nes eleiciones federales del 18 de setiembre de 2005, Los Verdes llograron el 8,1% de los votos, un llixeru retrocesu frente al resultáu de 2002. Sicasí, les perdes del SPD y la entrada del partíu Die Linke (La Izquierda) nel Bundestag torgaron una nueva mayoría rojiverde. Poro, Los Verdes pasaron a la oposición, dando llugar a la formación d'una "gran coalición" ente CDU-CSU y SPD so la canciller Angela Merkel. Con 51 escaños, Los Verdes yeren el grupu opositor más pequeñu del parllamentu alemán, por detrás de los lliberales (FDP) y de La Izquierda. Los voceros del grupu parllamentariu verde son Katrin Göring-Eckardt y Anton Hofreiter. Los presidentes del partíu son Annalena Baerbock y Robert Habeck.

Mientres los últimos años, Los Verdes caltuvieron les sos bones resultaos nes eleiciones rexonales, sobremanera nel oeste del país. Sicasí, sobremanera por causa de les males resultaos del SPD, ente 2005 y 2007 yá nun participaron nel gobiernu de nengún estáu federáu. En mayu de 2007, Los Verdes llograron el so entós meyor resultancia eleutoral na eleición al Bürgerschaft (parllamentu rexonal) de Bremen con un 16,4% de los votos, lo cual dexó-yos volver a formar parte del gobiernu rexonal xunto al SPD.

N'abril de 2008, amás, formar en Hamburgu la primer coalición de gobiernu ente los Verdes y la CDU, sol Primer Alcalde Ole von Beust. Esti pactu, que pocos años antes inda paeciera impensable poles diferencies ideolóxiques, sorrayó l'acercamientu ente dambos partíos y considérase un modelu pa una posible coalición a escala federal. Sicasí, la coalición quebrar a fines de 2010. N'otru estáu federáu, en Sarre, sicasí caltuvo por más tiempu una coalición cola CDU y la FDP.

Nes eleiciones federales de 2009 Los Verdes pudieron aumentar el porcentaxe de los sos votos a 10,7 %, pero permanecieron na oposición por cuenta de la victoria de CDU y FDP. Renate Künast y Jürgen Trittin fueron designaos como candidatos principales pa estes eleiciones. Nos años siguientes, el partíu beneficiar d'un cambéu na opinión pública alemana con al respective de la enerxía nuclear, particularmente dempués del accidente nuclear de Fukushima I, consiguiendo valores de popularidá cimeres a los 20 % nes encuestes d'intención de votu, inéditos na historia del partíu,[10] y consiguiendo entrar nos parllamentos federaos de Renania-Palatináu y Saxonia-Anhalt.

En marzu de 2011 los Verdes convertir na segunda fuercia político del Parllamentu Rexonal de Baden-Württemberg; nesi contestu, Winfried Kretschmann foi escoyíu Primer Ministru d'esi Estáu federal, en coalición col SPD.[11][12] Por esta razón, el 27 de marzu (día en que se celebraron les Eleiciones al Parllamentu de Baden-Württemberg) foi consideráu un día históricu pal partíu. Per primer vegada esti llogró escaños abondos pa tar al frente del gobiernu d'un estáu federáu alemán, llogrando un 24% de los votos, más de doce puntos porcentuales en rellación a la so resultancia en 2006. Según la prensa, la victoria nun fuera posible de nun ser por dos factores: Per un sitiu, el Accidente nuclear de Fukushima I, causara un duru golpe a CDU, que va pocos meses roblara l'allongamientu del funcionamientu de les centrales nucleares de tol país. Otru fechu que favoreció a Los Verdes foi'l discutiniu conocíu sol nome de Stuttgart 21. Trátase d'un proyeutu pa destruyir l'antigua estación de trenes de la ciudá de Stuttgart y construyir una estación soterraña moderna. El costu eleváu d'esti proyeutu, pa munchos innecesariu, y sobremanera baltar masiva d'árboles que la construcción supondría, llevaron a los ciudadanos a manifestase en contra numberoses vegaes. Inclusive se produció una carga policial escesiva y violenta que foi duramente criticada pola totalidá de la sociedá alemana. Los Verdes manifestárense en tou momentu contrarios a esti proyeutu.

Nes eleiciones de 2013 foi'l cuartu partíu más votáu con cerca del 8% de los votos y 63 diputaos -unu menos que La Izquierda, el terceru más votáu-.

Nes eleiciones de 2017 ameyoró llevemente les sos resultaos.

Presencia nos estaos federaos

[editar | editar la fonte]
Representación de Los Verdes nos parllamentos rexonales.       Miembru del parllamentu. Presidiendo'l gobiernu.       Miembru del parllamentu. Nel gobiernu.       Miembru del parllamentu. Na oposición.       Fuera del parllamentu.

Gobierna cola CDU en:

Ye sociu de gobiernu del SPD en:

Ye sociu de gobiernu del SPD y el FDP en:

Ye sociu de gobiernu de la CDU en:

Ye sociu de gobiernu del SPD y Die Linke en:

Ye sociu de gobiernu del SPD y la CDU en:

Ye sociu de gobiernu de la CDU y el FDP en:

Ta na oposición en:

Nun tien representación parllamentaria en:

Resultaos eleutorales

[editar | editar la fonte]

Eleiciones federales

[editar | editar la fonte]
Añu # de
votos direutos
# votos
por llista
% de votos
por llista
# d'escaños +/-
1980 732,619 569,589 1.5 (#5)
0/497
1983 1,609,855 2,167,431 5.6 (#5)
27/498
Creciente 27
1987 2,649,459 3,126,256 8.3 (#5)
42/497
Creciente 15
1990 2,589,912 2,347,407 5.0 (#4)
8/662
Resultaos d'Alianza 90/Los Verdes (Esti) y Los Verdes (Oeste)
1994 3,037,902 3,424,315 7.3 (#4)
49/672
Creciente 41
1998 2,448,162 3,301,624 6.7 (#4)
47/669
2
2002 2,693,794 4,108,314 8.6 (#4)
55/603
Creciente 8
2005 2,538,913 3,838,326 8.1 (#5)
51/614
4
2009 3,974,803 4,641,197 10.7 (#5)
68/622
Creciente 17
2013 3,177,269 3,690,314 8.4 (#4)
63/630
5
2017 3,717,922 4,158,400 9.4 (#6)
67/709
Creciente 4

Eleiciones al Parllamentu Européu

[editar | editar la fonte]
Añu # de votos % de votos # d'escaños llograos +/–
1979 893,683 3.2 (#5)
0/81
1984 2,025,972 8.2 (#4)
7/81
Creciente 7
1989 2,382,102 8.4 (#3)
8/81
Creciente 1
1994 3,563,268 10.1 (#3)
12/99
Creciente 4
1999 1,741,494 6.4 (#4)
7/99
5
2004 3,078,276 11.9 (#3)
13/99
Creciente 6
2009 3,193,821 12.1 (#3)
14/99
Creciente 1
2014 3,138,201 10.7 (#3)
11/96
3

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Parties and Elections in Europe: The database about parliamentary elections and political parties in Europe, by Wolfram Nordsieck
  2. Klein, Falter: Der lange Weg der Grünen, München 2003, S. 73 f.
  3. Lothar Probst: Bündnis 90/Die Grünen. In: Frank Decker, Viola Neu (Hrsg.): Handbuch der deutschen Parteien. Wiesbaden 2007, S. 182; Die Grünen. Das Bundesprogramm. (1980; PDF; 496 kB), S. 4
  4. Lothar Probst: Bündnis 90/Die Grünen. In: Frank Decker, Viola Neu (Hrsg.): Handbuch der deutschen Parteien. Wiesbaden 2007, S. 182
  5. Programa de Base 2002, páxina 10
  6. Raschke / Henry: Los Verdes , 1993, p 105
  7. Programa de Base 2002, páxina 16
  8. Senem Aydin-Düzgit (2012). Constructions of European Identity: Alderiques and Discourses on Turkey and the EU. Palgrave Macmillan, páx. 18–. ISBN 978-0-230-34838-7.
  9. Manifiestu fundacional de Die Grünen, Los Verdes alemanes (1980) Archiváu 2009-10-17 en Wayback Machine Ecopolitica.galaxiaverde.org. Consultada'l 23 d'avientu de 2009
  10. Superen Los Verdes a socialdemócrates alemanes en sondeos d'opinión, dw-world.de, 6 d'abril de 2011
  11. Victoria verde n'Alemaña (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  12. El País (27 de marzu de 2011). «Los Verdes alemanes ganen el so primer Estáu tres el desastre nuclear xaponés».

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]