Saltar al conteníu

Alcazarquivir

Coordenaes: 35°00′N 5°54′W / 35°N 5.9°O / 35; -5.9
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Alcazarquivir
Alministración
Monarquía constitucional Marruecos
Rexón Tánger-Tetuán-Alhucemas (es) Traducir
Provincia Provincia de Larache
Tipu d'entidá conceyu de Marruecos[1]
Nome oficial القصر الكبير (ar)[1]
Nome llocal ‫القصر الكبير‬ (ar)
ⵍⵇⵚⵔ ⵍⴽⴱⵉⵔ (tzm)
Xeografía
Coordenaes 35°00′N 5°54′W / 35°N 5.9°O / 35; -5.9
Alcazarquivir alcuéntrase en Marruecos
Alcazarquivir
Alcazarquivir
Alcazarquivir (Marruecos)
Altitú 21 m
Demografía
Población 124 701 hab. (2024)
Porcentaxe 24.44% de Provincia de Larache
Viviendes 29 514 (2014)
ksarelkebir.ma
Cambiar los datos en Wikidata

Alcazarquivir (árabe: القصر الكبير Al-Qar Al-Kabīr; en trescripción francesa, Ksar-el-Kébir) ye una ciudá del norte de Marruecos, cercana a Larache, asitiada nel cursu mediu del ríu Lucus. El nome significa «gran palaciu» o «gran alcázar».

Atópase arrodiada per llombes, a 25 metros d'altitú y unos 178 km de Ceuta, na llanura atlántica. El ríu Lucus atopar a pocos quilómetros de la ciudá, y nel so cursu topa'l banzáu Wad Majazin, unu de los más grandes de Marruecos.

La historia de la ciudá arrinca colos fenicios y los cartaxineses, que s'establecieron na zona mientres el I mileniu e.C.; dempués pasó a integrase na provincia romana de Mauritania Tinxitana, como una plaza fuerte sol nome de Oppidum Novum.[2] Nos primeros años del cristianismu tuvo obispu. Nel añu 720, resurde como zoco Ketama, siendo llugar de camín de caravanes y exércitos en direición a Al-Ándalus o Fez. Al rematar la Reconquista convertir n'asentamientu de les poblaciones musulmana y xudía que fuxen d'Al Andalus, cuntando con un bon plantel de sabios y místicos refuxaos.

L'acontecimientu históricu más sobresaliente asocedíu ye la Batalla d'Alcazarquivir o de los trés reis, na que perecieron Sebastián I de Portugal, l'ex sultán Mulay Ahmed (Muhammad Al-Mutaxakkil) y el nuevu sultán saadita Abu Marwan Abd al-Malik I, que marcaría'l fin de los intentos portugueses por conquistar Marruecos.

Les guerres civiles del sieglu XIX marquen la escayencia de la ciudá, hasta quedar en 1911 integrada nel Protectoráu español de Marruecos. Ye convertida en base militar de los Regulares, y tres la independencia tresformar en nucleu agrícola de la contorna del Lucus-Gharb, con mercáu comarcal los domingos. Incluyir nel trazáu ferroviariu Rabat-Fez-Tánger.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 Afirmao en: Censo marroquí de 2014.
  2. H.G. Niemeyer (1982). Phoenizier im Westen, Mainz, páx. 438

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]