Adelina Drysdale Munro

Adelina Drysdale Munro
Vida
Nacimientu	Buenos Aires, 19 de setiembre de 1896
Nacionalidá	Arxentina
Muerte	Roma, 14 d'avientu de 1942 (46 años)
Familia
Casada con	Mario Colonna (es) (1917 – )
Fíos/es	Oddone Colonna (es)
Estudios
Llingües falaes	castellanu; italianu

Adelina Munro Drysdale (Buenos Aires, Arxentina, 19 de setiembre de 1896 – Roma, Italia, 14 d'avientu de 1942). Yera fía de Thomas James Drysdale y de Elisabeth Mary Munro. Nel so honor el so güelu maternu Duncan MacKay Munro bautizó una estación de trenes del Ferrocarril Central, que xune Córdoba con Buenos Aires, y qu'él alministraba, dando'l so nome actual a la llocalidá de Villa Adelina, nel partíu de San Isidro, 20 km. al norte de la ciudá de Buenos Aires.

Historia[editar | editar la fonte]

El güelu paternu de Adelina, José Drysdale, nacíu n'Escocia en 1841 aniciárase cola so familia paterna n'Arxentina antes de 1860 convirtiéndose nun prósperu comerciante. El padre de Adelina, Tomás Diego Drysdale nació en Londres en 1869, transladándose a Arxentina depués de terminar los sos estudios. José finó en Buenos Aires en 1888. ^[2]

Tomás Drysdale casóse con Elisa María Munro, nacida en 1869 y fía del vilbu escocés Duncan Mackay Munro, quién yera alministrador del Ferrocarril Central Córdoba, del Ferrocarril Córdoba a Rosario, y del Ferrocarril Noroeste Arxentín, lo mesmo que de los tranvíes a vapor de Rafaela na provincia de Santa Fe. En 1894 Duncan foi designáu viceconsul inglés en Córdoba.^[2]

Na casa de Tomás y Elisa María, na cai Tucumán 612 de la ciudá de Buenos Aires, nació Adelina el 19 de setiembre de 1896. Dos díes más tarde inscribir nel Rexistru Civil col nome de Drysdale, Adelina Munro, con «Munro» como segundu nome, como consta na acta 197267, foja 38 de 1896,^[2] por cuenta de que los ingleses anteponíen l'apellíu maternu.

Tomás Diego Drysdale, el padre de Adelina, finó en Buenos Aires, el 28 de marzu de 1897, de fiebre tifoideo. Seis años dempués de enviudar, Elisa Munro casóse col conde italianu Francesco Bottaro Mariña, ministru plenipotenciario d'Italia na Arxentina. La firma de l'acta de matrimoniu realizó'l 23 de xunetu de 1903, na casa de la cai Florida 25, onde vivía Elisa María colos sos fíos.^[2]

Poco dempués de la boda, la nueva familia de Adelina viaxó a Europa, arriendes de que, en payares de 1906, el conde Bottaro Mariña, fora nomáu embaxador nos EEXX, siguiéndo-y a esti varios otros cargos diplomáticos, hasta qu'al empezar la guerra de 1914, foi releváu de diches funciones, nomándolo col títulu honoríficu d'Embaxador.^[2]

En Roma, la familia rellacionóse perbién cola nobleza europea, siendo Adelina, a los 18 años nomada «Dama de Palaciu» pola Reina. La so madre utilizó perbién estes rellaciones pa casar a Adelina col príncipe Mario Colonna, duque de Rignano, fíu d'unu de los más fanegueros nobles de la rexón, Espolleto Colonna, senáur, alcalde de Roma y Mayor del exércitu. La boda celebró'l 10 de setiembre de 1917. D'esti matrimoniu nacieron cinco fíos:^[2]

María Vittoria, nacida en Roma'l 2 d'agostu de 1918, esposa de Francesco Mario Theodoli, de la familia de San Vito.
Oddone, nacíu en Roma'l 22 d'ochobre de 1919, duque de Rignano (1938). Casáu con María Luisa Bergozzi en 1944.
Fabio, nacíu en Roma'l 11 de marzu de 1921, casáu con Elisabetta Galletti en 1946.
Stefano, nacíu en Roma'l 7 de setiembre de 1924. Casáu con Diana Hierschel de Minerbi en 1967.
Livia, nacida en Roma'l 7 d'agostu de 1932, esposa de Paolo Cenci-Bolognetti, príncipe de Vicovaro.

Depués d'un llargu carecimientu, por causa de una enfermedá que nunca foi correutamente diagnosticada, Adelina finó en Roma, Italia, el 14 d'avientu de 1942, a los 46 años d'edá.^[2]

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ URL de la referencia: http://www.almanachdegotha.org/id147.html. Data de consulta: 17 abril 2020.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Diurnu, Francisco (1991). Adelina, la princesa. Compañía Impresor Arxentina, ISBN 950-43-3535-7.

[608d9a915ec6b2c7d64633b6a8a44dee2bbeed61-1] URL de la referencia: http://www.almanachdegotha.org/id147.html. Data de consulta: 17 abril 2020.

[diurnu-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Diurnu, Francisco (1991). Adelina, la princesa. Compañía Impresor Arxentina, ISBN 950-43-3535-7.

[1]

[2]