Aconitum burnatii

Aconitum burnatii;
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Orde:	Ranunculales
Familia:	Ranunculaceae
Subfamilia:	Ranunculoideae
Tribu:	Delphinieae
Xéneru:	Aconitum
Especie:	Aconitum burnatii; Gáyer
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
	[editar datos en Wikidata]

Aconitum burnatii, ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia Ranunculaceae.

Carauterístiques[editar | editar la fonte]

Ye una planta yerbácea glabra o sele pubescente, con pelos simples non glandulares, sacante na inflorescencia. Les fueyes caulinares palmatisectas, col lóbulu central del segmentu mediu de llargor 2/3-3/4(5/7) de la llámina; lóbulos de 3-4 mm d'anchor. Inflorescencia ramificada, más raramente simple, recubierta esclusiva y uniformemente de pelos glandulares erecto-patentes, ± mestos. Bractéolas 2-3 mm, lineares, que nun devasen el tálamu. Flores azules. Cascu 15-25 × 10-15 mm, hemisféricu, apiculáu o falciforme, paecíu al de 4a. Espolón nectarífero ganchudu o bien pocu curváu. Carpelos (2)3(5), glabros. Granes de 4 mm, negres y brillantes, alaes nos ángulos y con cares llises o rugosas transversalmente.^[1]

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Alcuéntrase en güelgues, yerbazales y comunidaes megafórbicas; a una altitú de 1400-2500 msnm, nos montes del sur d'Europa. Monte Oroel y Sierra Nevada.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Aconitum burnatii, describióse por Gyula Julius Gáyer y espublizóse en Magyar Botanikai Lapok 8: 141, nel añu 1909.^[2]

Etimoloxía

Aconitum: nome xenéricu que remanez del griegu antiguu akòniton (= "planta venenosa"). Ello ye que la planta ye conocida pola so alta toxicidá dende l'antigüedá homérica. Esti nome probablemente indicaba una planta venenosa endémica que'l so hábitat yera común ente les roques serrapatoses en delles zones de Grecia. Hai dos raíz que s'atribúin al so nome: akone (= "piedra"), en referencia al so hábitat; y koné (= "matar"), obviamente faciendo referencia a la so toxicidá. Tamién foi utilizáu como un símbolu negativu (maldición o vengación) na mitoloxía de los pueblos mediterráneos. Según otres fontes ( Pliniu'l Vieyu^[3]) el nome Aconitum derivar d'un antiguu puertu nel Mar Negru, llamáu "Aconis". El nome científicu anguaño aceptáu ( Aconitum ) foi propuestu por Carl von Linne (1707-1778), biólogu y escritor suecu, consideráu'l padre de la moderna clasificación científica de los organismos vivos, na publicación de Species Plantarum de 1753.