Árabe libanés
 | |
|---|---|
| Faláu en |  El Líbanunorte de  Israel
|
| Falantes | Ensin envalorar |
| Familia | Afro-asiáticu Semíticu |
| Alfabetu | Alfabetu árabe |
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | nengún |
| ISO 639-2 | {{{iso2}}}
|
| ISO 639-3 | ajp
|
 Variedaes del árabe llevantín, ente les que s'atopen les variedaes falaes n'El Líbanu. | |
El árabe libanés ye la forma d'árabe dialeutal falada n'El Líbanu. Como'l restu de les variedaes falaes de la llingua árabe, nun tien calter oficial, siendo'l árabe estándar la variedá que s'usa na escritura, los medios de comunicación y los contestos bien formales. Esisten tamién, como n'otres partes del mundu árabe, un rexistru entemediu ente l'árabe estándar y l'árabe dialeutal que s'utiliza en contestos formales pero distendíos.
La mayoría de los vocablos del libanés son árabes, pero como asocede con tolos dialeutos de la rexón, arriquecióse con aportaciones del turcu dende'l sieglu XVI, cuando la rexón taba gobernada polos turcos otomanos. Esti dialeutu amás, asimiló pallabres provenientes del francés y del inglés.
Clasificación[editar | editar la fonte]
L'árabe libanés ye una de les variedaes d'árabe llevantín del idioma árabe. Munchos libaneses, especialmente grupos radicales de derecha como los Guardianes de los Cedros, consideren al árabe libanés una llingua separada. Sicasí, si l'árabe libanés fuera consideráu una llingua separada, entós otros dialeutos como'l árabe exipciu, el árabe palestín o'l árabe iraquín tendríen que considerase como llingües separaes tamién. Munchos dialeutos árabes difieren significativamente del árabe estándar pero son mutuamente intelixibles.
Reforma ortográfica[editar | editar la fonte]
L'árabe libanés raramente ye escritu, sacante en noveles onde'l dialeutu ta implicáu o en dellos tipos de poesía que nun utilicen l'árabe clásicu n'absolutu. Les publicaciones formales n'El Líbanu, tales como los periódicos, son escritos nel árabe clásicu estándar. Como'l chinu, l'árabe utiliza una llingua lliteraria pa la escritura llamada árabe estándar modernu o ¨fushá¨. El alifato o alfabetu árabe ye utilizáu regularmente, sicasí, l'alfabetu llatín ye usáu informalmente nos medios de trasmisión electrónica. El poeta y filósofu Saïd Akl propunxo l'usu del alfabetu llatín, pero nun tuvo aceptación xeneral.
Referencies[editar | editar la fonte]
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
- Maksoud N. Feghali, Spoken Lebanese. Appalachian State University. Parkway Publishers, 1999 (ISBN 1-887905-14-6)
- Michel T. Feghali, Syntaxe des parlers arabes actuels du Liban, Geuthner, París, 1928.
- Elie Kallas, 'Atabi Lebnaaniyyi. Un livello soglia per l'apprendimento del neoarabo libanese, Cafoscarina, Venecia, 1995.
- Angela Daiana Langone, Btesem ente lebneni. Commedia in dialetto libanese di Yahya Jaber, Università degli Studi La Sapienza, Roma, 2004.
- Jérome Lentin, "Classification et typologie des dialectes du Bilad al-Sham", en Matériaux Arabes et Sudarabiques n. 6, 1994, 11-43.
- Plonka Arkadiusz, L'idée de langue libanaise d'après Sa‘īd ‘Aql, París, Geuthner, 2004, ISBN 2-7053-3739-3
- Plonka Arkadiusz, "-y nationalisme linguistique au Liban autour de Sa‘īd ‘Aql et l'idée de langue libanaise dans la revue «Lebnaan» en nouvel alphabet", Arábica, 53 (4), 2006, 423-471.
Datos: Q1516642