Vaccinium

De Wikipedia
Vaccinium
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Ericales
Familia: Ericaceae
Subfamilia: Vaccinioideae
Tribu: Vaccinieae
Xéneru: Vaccinium
L.
Especies
Sinonimia
  • Agapetes D. Don ex G. Don
  • Cavinium Thouars
  • Hornemannia Vahl
  • Rhodococcum (Rupr.) Avrorin
  • Symphysia C. Presl
  • Xrhodocinium Avrorin[1]
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Vaccinium ye un xéneru d'arbustos de la familia Ericaceae qu'inclúi a toles especies llamaes arándanu, como'l arándanu azul (Vaccinium corymbosum). Esti xéneru contién 908 especies descrites y de estes, solo 172 aceptaes.[2]

Ilustración de Vaccinium myrtillus
Arándanos en Angol, Chile
Vaccinium consanguineum, detalle de frutos maduros, Costa Rica

Descripción[editar | editar la fonte]

Son arbustos o escasamente árboles, terrestres o epifíticos, frecuentemente rizomatosos. Fueyes alternes, perennes o deciduas, cortamente peciolaes, pinnatinervias o plinervias, los márxenes enteros o serraos.

Inflorescencies axilares, racemosas o escasamente con 1-2 flores; bráctea floral 1, pequeña; pedicelos articulaos o continuos cola mota; bractéolas 2. Flores 4-5-meres, xeneralmente con arume, la estivación inxerida; mota sinsépalo, el tubu cilíndricu a globosu, los llobos escasamente obsoletos; corola simpétala, cilíndrica, urceolada, o campanulada, membranácea a delgadamente-carnosa, los llobos escasamente partíos casi hasta la base; estambres 8 o 10, iguales, de la llongura de la corola; filamentos distintos, iguales, más llargos que les anteres, el conectivo con o ensin espolones, dacuando n'apariencia con espolones vestigiales; anteres iguales, el texíu de desintegración ausente, les teques llises o papiladas, los túbulos 2, distintos, dehiscentes por poros terminales o escasamente por hendiduras oblicues; polen ensin filos de viscina; anteres non dehiscentes, sinón poricidas afeches a polinización per runfíu. Ovariu dafechu ínfero o en parte ínfero, 4-5(-falsamente 10)-locular; estilu casi igual a la corola. Frutos en bayes; granes 5 a numberoses, dacuando con una vaina mucilaginosa.[1]

El frutu desenvolver a partir d'un ovariu inferior, polo que botánicamente considérase-y una falsa baya.

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

El so hábitat ye, principalmente, les rexones fríes del hemisferiu norte, anque tamién hai especies tropicales en rexones tan distantes como Madagascar y Ḥawai. Estes plantes, sicasí, prefieren terrenes abiertos según zones de monte baxu. N'España, n'estáu montés, pueden atopase tres especies, toes elles en montes altos y ambientes mínimamente húmedos: l'arándanu común (Vaccinium myrtillus), l'arándanu negru (Vaccinium uliginosum) y, bien raramente, l'arándanu coloráu (Vaccinium vitis-idaea).

Taxonomía[editar | editar la fonte]

El xéneru foi descritu por Carlos Linneo y publicáu en Species Plantarum 1: 349–352. 1753.[1] La especie tipu ye: Vaccinium uliginosum L.

Etimoloxía

Vaccinium: nome xenéricu que s'utilizó en llatín clásicu pa un tipu de baya (probablemente l'arándanu Vaccinium myrtillus), pero la so última derivación ye escura, (nun ye la mesma pallabra que vaccinum = "d'o perteneciente a les vaques").[3]

Subxéneros[editar | editar la fonte]

Esisten dos subxéneros:

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 «Vaccinium». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 20 de febreru de 2013.
  2. Vaccinium en PlantList
  3. P. G. W. Glare (editor) (1996). Oxford Latin Dictionary, páx. 2000. ISBN 0-19-864224-5.

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. Davidse, G., M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera. (eds.) 2009. Cucurbitaceae a Polemoniaceae. Fl. Mesoamer. 4(1): 1–855.
  2. Forzza, R. C. & et al. 2010. 2010 Llista de espécies Flora do Brasil. http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/.
  3. Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Anti
  1. Luteyn, J. L. 2001. Two new species and two new combinations in Mesoamerican Ericaceae. Brittonia 53(3): 437–446.
  2. Luteyn, J. L. 1999. Pandoriales, a checklist of plant diversity, geographical distribution, and botanical literature. Mem. New York Bot. Gard. 84: viii–xv, 1–278.
  3. Luteyn, J. L. & R. L. Wilbur. 2005. Ericaceae. In Burger, W. (editor). Flora Costaricensis, 2005. Fieldiana, Bot., n.s. 45: 1–107.
  4. Luteyn, J. L. & R. L. Wilbur. 2010. Ericaceae. En: Manual de Plantes de Costa Rica. Vol. 5. B.E. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 119: 239–283.
  5. Schatz, G. Y., S. Andriambololonera, Andrianarivelo, M. W. Callmander, Faranirina, P. P. Lowry, P. B. Phillipson, Rabarimanarivo, J. I. Raharilala, Rajaonary, Rakotonirina, R. H. Ramananjanahary, B. Ramandimbisoa, A. Randrianasolo, N Ravololomanana, Z. S. Rogers, C. M. Taylor & G. A. Wahlert. 2011. Catalogue of the Vascular Plants of Madagascar. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 0(0): 0–0.
  6. Stevens, W. D., C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O. M. Montiel Jarquin. 2001. Flora de Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85: i–xlii,.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]