Serinus serinus
Serinus serinus verderín  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 Esmolición menor (IUCN)[1] | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Animalia | |
| Filu: | Chordata | |
| Clas: | Aves | |
| Orde: | Passeriformes | |
| Familia: | Fringillidae | |
| Xéneru: | Serinus | |
| Especie: |
S. serinus (Linneo, 1766) | |
| Distribución | ||
 | ||
| Subespecies | ||
| Sinonimia | ||
| Consultes | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.
El verderín[2] (Serinus serinus) ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los frinxílidos (Fringillidae), que se distribúi per bona parte d'Europa, norte d'África y oeste d'Asia. Nun ta amenazada y la so población europea cifrar ente 17 000 000 y 40 000 000 d'exemplares.[1]
Descripción[editar | editar la fonte]
Ye'l más pequeñu de los frinxílidos, mide unos 11-12 cm. Ye un pariente cercanu al canariu. El plumaxe ye de colores parduzos ente que el banduyu ye d'un fuerte color mariellu, cuantimás nel machu (la especie presenta dimorfismu sexual).[3]
Les plumes nel machu adultu son verdoses, con estríes más escures, nes zones del envés, les ales y la cola, según pela parte interior de la cabeza y los llaterales. Les de la frente presenten coloración amarellentada, al igual que les ceyes y daqué del pescuezu, como coles mesmes el gargüelu, el pechu y el obispillo, anque nesta zona la tonalidá ye más viva. Les femes son un pocu más pequeñes y el coloríu del so plumaxe nun ye tan brillosu. Escarecen, por casu, de les tonalidaes marielles, y el llombu ye parduza, col pechu y la zona central buxos.
Namái s'amuesen daqué más reticentes a los acercamientos en dómines de celu. Entós puede ser belicosu n'estremu, nes lluches con individuos de la so mesma familia apostando les femes.
Cantar[editar | editar la fonte]
El so cantar ye un chirrido, bien rápido y llargu, sobremanera na temporada del celu.
Vuelu[editar | editar la fonte]
El so vuelu ye rápido, con un rápidu bater d'ales que describe una trayeutoria de vuelu ondulada; mientres el periodu nupcial, el vuelu ye, sicasí, más pausáu y lentu.[4]
Taxonomía[editar | editar la fonte]
Describióse por Linneo en 1766 sol nome de Fringilla serinus.[5] Ye una especie monotípica, esto ye, ensin subespecies descrites,[6][7] anque delles fontes menten una subespecie Serinus serinus flaviserinus.[5]
Distribución[editar | editar la fonte]
El verducu mora na mayor parte d'Europa, siendo una especie residente na cuenca Mediterránea, ente que nel norte habita namái en dómina de cría. Anque la so área de distribución aníciase o da empiezu nel Mediterraneu, el verducu estendióse dende'l norte d'África hasta'l sur d'Europa, ya inclusive por Europa continental y Asia Menor. Foi nos sieglos XIX y XX, cuando'l verducu empezó a ampliar la so área de distribución por Europa Central y Occidental, empecipiando tamién la colonización d'Oriente Mediu. Güei día puede atopase nos países bálticos, y n'Oriente, alcontrar en Bielorrusia y Ucraína, estendiendo la so distribución de forma xeneral escontra la mariña del Mar Negru. La so espansión escontra'l sur dio llugar a la instalación d'esta especie nes Islles Baleares, les Islles Canaries, les islles del Exéu, Xipre, según nel norte de Marruecos, Tunicia, Arxelia y Exiptu.
Hábitat[editar | editar la fonte]
Se aposenta igualmente nun monte que nun xardín; nun güertu que nun árbol. Convive bien con animales de gran tamañu en comparanza col suyu, siempres que nun demuestren una agresividá manifiesta. Vése-y delles vegaes entemecíu coles bandaes de xilgueros y tamién con pardillos, etcétera.
Suel atopase en parques y xardinos, güertos de frutales, zones cultivaes con arboláu esvalixao, llenderos forestales, sotos riberanos, etc.[4]
Comportamientu[editar | editar la fonte]
_008.jpg)
Alimentación[editar | editar la fonte]
La so dieta ye básicamente granívora, alimentándose de too tipu de granes y frutos de plantes añales, árboles y arbustos, etc.; sicasí, dacuando tamién prinda invertebraos, sobremanera mientres cebar de los pollos.
Reproducción[editar | editar la fonte]
Celo y apareyamientu[editar | editar la fonte]
El celu empieza en xineru o febreru y enllargar hasta xunu. Puede vese el so vuelu amorosu o de cortexu, que ye bien paecíu al de les caparines con xiros rápidos y retayos.
El periodu prenupcial tien llugar ente los meses de marzu y abril, y el posnupcial producir ente ochobre y payares.
Nidificación, eclosión y cría[editar | editar la fonte]
Fai la so nial con casi cualquier cosa de pequeñu tamañu. Nél haise llegáu a atopar dende pelo humanu, hasta les hilachas d'una escoba. Suelen faer el so nial con yerbes, teles d'araña y liquen nuna fina forqueta de les cañes d'un árbol o arbustu.[4]
La fema pon y curia esmeradamente cuatro o cinco güevos. Nun salen del nial, nin siquier ante la proximidá d'un peligru. A los trelce díes nacen los pitucos.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ 1,0 1,1 BirdLife International (2012). «Serinus serinus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2013.2. Consultáu'l 16 de mayu de 2014.
- ↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
- ↑ Mullarney,K.; Svensson, L.; Zetterström, D; y Grant, P.J. (2003). Guía de Campu de les Aves d'España y d'Europa. Editorial Omega. ISBN 84-282-1218-X.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Beltrán de Ceballos Vázquez y Antonio Ojea Gallegos (2005). Guía de Campu de les Aves de Doñana. ISBN 84-609-4913-3.
- ↑ 5,0 5,1 «Ficha del verducu». Consultáu'l 22 de payares de 2008. «Avibase»
- ↑ Zoonomen. «Birds of the World -- current valid scientific avian names.» (inglés). Consultáu'l 15 d'agostu de 2009.
- ↑ Cornell Lab of Ornithology. «Clement's Checklist 6.3» (inglés). Consultáu'l 15 d'agostu de 2009.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Serinus serinus.
 |
Wikispecies tien un artículu sobre Serinus serinus. |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q271807- Multimedia: Serinus serinus
Especies: Serinus serinus