Jack Smith (director de cine)
Jack Smith | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | Columbus[1], 14 de payares de 1932[2] |
| Nacionalidá |
 Estaos Xuníos [3] |
| Llingua materna | inglés |
| Muerte | Manhattan, 18 de setiembre de 1989[2] (56 años) |
| Causa de la muerte |
complicaciones relacionadas con el sida (es)  |
| Estudios | |
| Llingües falaes | inglés[2] |
| Oficiu | direutor de cine, fotógrafu, actor, actor de cine, direutor de fotografía |
| Trabayos destacaos | Flaming Creatures |
| IMDb | nm0808542 |
 | |
Jack Smith (14 de payares de 1932, Columbus – 18 de setiembre de 1989, Manhattan) foi un direutor de cine, actor y pioneru del cine underground. Él ye xeneralmente reconocíu como unu de los fundadores de les artes escéniques d'América, y foi críticu reconocíu como un maestru fotógrafu, anque les sos obres fotográfiques son rares y siguen siendo llargamente desconocíes.
Biografía[editar | editar la fonte]
Jack Smith creció en Texas, onde fixo la so primer película, Buzzards over Baghdad, en 1952. Treslladóse a Nueva York en 1953.[4]
Smith foi unu de los primeros proponentes de les corrientes estétiques que se fixeron conocíes como "camp" y "thrash", usando medios de producción carentes de presupuestu (por casu, usando material refugáu o refugáu d'otres películes) pa crear un cosmos visual altamente influyíu pol kitsch de Hollywood y lo oriental y xunto con Flaming Creatures crearon la cultura drag tal como se conoz anguaño. Smith tenía una fuerte rellación con John Vaccaro, fundador de The Playhouse of The Ridiculous, que la so falta d'interés nel teatru convencional influyó fondamente les idees de Smith sobre l'arte de l'actuación. De la mesma, Vaccaro recibió una fonda influencia de la estética de Smith.
Tony Conrad produció dos CD de los archivos de la cinta de Jack Smith subtituláu 56 Ludlow Street, que se rexistraron ente 1962 y 1964[5]
Smith tamién foi referenciáu por artistes como Laurie Anderson, Cindy Sherman y Mike Kelley, direutores de cine como David Lynch y Matthew Barney, el fotógrafu Nan Goldin, los músicos John Zorn, Lou Reed y David Byrne, y el direutor de teatru Robert Wilson. La lleenda del teatru Richard Foreman escribió, 'Jack Smith ye'l manantial secretu de tolo que ye d'interés nel teatru esperimental".
El más famosu (y posiblemente el más conocíu) de les producciones de Smith ye Flaming Creatures (1962). La película ye una sátira de les películes de Hollywood B y un homenaxe a l'actriz María Montez, quien actuó en munches producciones. Sicasí, les autoridaes consideren que dalgunes de les escenes yeren de calter pornográficu. Copies de la película fueron confiscadas nel estrenu, que foi darréu prohibíu (téunicamente, sigue siendo anguaño). A pesar de que nun se puede ver, la película ganó cierta notoriedá cuando la grabación proyeutar mientres les audiencies del Congresu.
La próxima película de Smith "Normal Love" yera l'únicu trabayu na obra de Smith, con un llargor de casi 120 min., y cuntó con delles estrelles, incluyendo a Mario Montez, Diane di Prima, Tiny Tim, Francine Francis, Grant Beverley, Vaccaro Juan, y otros. El restu de la so producción consiste principalmente en curtiumetraxes, munchos d'ellos nunca proyeutaos nun cine, pero apaecen nes actuaciones y constantemente re-editaos p'afaese a la etapa de les necesidaes.
Amás d'apaecer nel so propiu trabayu, Smith trabayó como actor. Él interpretó'l papel principal en terminar d'Andy Warhol na película de Batman Dracula, Ken Jacobs's Blonde Cobra, y apaeció en delles producciones teatrales de Robert Wilson.
Tamién trabayó como fotógrafu y fundó'l Hyperbole Photographic Studio en Nueva York. En 1962, dio a conocer The Beautiful Book, una coleición de cuadros d'artistes de Nueva York, que foi re-editáu por Granary Books.
Dempués de la so última película, Non President (1967), Smith creó'l rendimientu y l'obra de teatru esperimental hasta la so muerte'l 25 de setiembre de 1989 por cuenta de una neumonía rellacionada col SIDA.
En 1989, Penny Arcade, trató de salvar la obra de Smith dende'l so apartamentu dempués de la so llarga llucha contra'l SIDA y la posterior muerte, según el pidimientu de Smith. Arcade intentáu caltener l'apartamentu como Smith lo tresformara - una etapa d'ellaboración establecíu pa la que nunca se filmó "Sinbad In a Rented World" - como un muséu dedicáu a Jack Smith y la so obra. Esti esfuerciu fracasó.
En 1992, l'actor Ron Vawter resaltó'l desempeñu de Smith "What's Underground about Marshmallows?" nel Roy Cohn/Jack Smith mientres un conciertu en vivu[6] y que foi publicáu más tarde como una película.[7]
Hasta apocayá, l'archivu de Smith foi co-xestionáu por Arcade, xunto col historiador de cine Hoberman J. al traviés de la so corporación, The Plaster Foundation, Inc. Dientro de los diez años de la muerte de Smith, la Fundación, qu'opera en gran parte ensin financiamientu, pero al traviés de donaciones y la bona voluntá, foi capaz de restaurar toles películes de Smith, creando una gran retrospectiva curada por Edward Leffingwell.[4]
En xineru de 2004, el tribunal de Nueva York ordenó a Hoberman y Arcade tornar l'archivu de Smith al so herederu llegal, a la so hermana Sue Slater. Hoberman y Arcade llucharon pa tornar l'allegamientu de Slater, argumentando qu'ella abandonó l'apartamentu de Jack y el so conteníu, el xuez refugó l'argumentu de la Fundación y falló a favor de Slater.
Cites sobre Smith[editar | editar la fonte]
- "Él yera'l rei de la tierra." George Kuchar[8]
- "El padrín de les artes escéniques." Laurie Anderson[9]
- "L'únicu y verdaderu direutor del cine underground." John Waters[10]
- "Jack Smith yera'l verdaderu Warhol". John Zorn[11]
Filmografía[editar | editar la fonte]
- Por Jack Smith
- 1952 Buzzards over Baghdad[4]
- 1961 Scotch Tape
- 1963 Flaming Creatures (b/w, 46 min.)
- 1963 Normal Love (120 min.)
- 1967 Non President (a/k/a The Kidnapping of Wendell Wilkie by The Love Bandit, ca. 50 min.)
- Con Jack Smith como actor
- 1960 en Ken Jacobs's Little Stabs at Happiness.[4]
- 1963 en Ron Rice's Queen of Sheba Meets the Atom Man.[4]
- 1964 en Ron Rice's Chumlum.[4]
- 1989 en Ari Roussimoff (Frankenhooker)'s Shadows in the City.[4]
- Alrodiu de Jack Smith
- 2006 Jack Smith and the Destruction of Atlantis Documental escritu, empobináu y co-producíu por Mary Jordan.[4]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Afirmao en: coleición en llinia del Muséu d'Arte Modernu de Nueva York. Identificador MoMA de artista: 5483. Data de consulta: 4 avientu 2019. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 "Film Esamines Art-World Provocateur" By David Ebony, Art in America, May '07, p.47. Retrieved 2-3-09. Includes photos of Smith in pre-production for Flaming Creatures and in Shadows in the City.
- ↑ Jack Smith - les Evening Gowns Damnees - 56 Ludlow Street 1962-1964, Volume I and Jack Smith - Silent Shadows On Cinemaroc Island - 56 Ludlow Street 1962-1964 Volume II Label: Table of the Elements. CD released in 1997
- ↑ Holden, Stephen (3 de mayu de 1992), «Two Strangers Meet Through an Actor», New York Times, http://www.nytimes.com/1992/05/03/theater/theater-two-strangers-meet-through-an-actor.html
- ↑ Holden, Stephen (4 d'agostu de 1995), «2 Extremes of Gay Life», New York Times, http://movies.nytimes.com/movie/review?res=990CE4DF1130F937A3575BC0A963958260
- ↑ Jordan, Mary. Interview with George Kuchar. Jack Smith and the Destruction of Atlantis. 2006. Retrieved on 2007-11-04.
- ↑ Jordan, Mary. Interview with Laurie Anderson. Jack Smith and the Destruction of Atlantis. 2006. Retrieved on 2007-11-04.
- ↑ Jordan, Mary. Interview with John Waters. Jack Smith and the Destruction of Atlantis. 2006. Retrieved on 2007-11-04.
- ↑ Jordan, Mary. Interview with John Zorn. Jack Smith and the Destruction of Atlantis. 2006. Retrieved on 2007-11-04.
