Gerardo Iglesias
Gerardo Iglesias | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||||
10 xunetu 1986 - 2 setiembre 1989 Distritu: Madrid Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 1986
1986 - 1989 - Julio Anguita González →
10 avientu 1982 - 21 febreru 1988 ← Santiago Carrillo Solares - Julio Anguita González → | |||||||
| Vida | |||||||
| Nacimientu | La Cerezal, 29 de xunu de 1945 (78 años) | ||||||
| Nacionalidá |
 España | ||||||
| Estudios | |||||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||||
| Oficiu | sindicalista, políticu, mineru | ||||||
| Llugares de trabayu | Madrid | ||||||
| Miembru de | Comisiones Obreres | ||||||
| Creencies | |||||||
| Partíu políticu |
Partíu Comunista d'España Izquierda Xunida | ||||||
 | |||||||
.svg){kind=small}
Gerardo Iglesias Argüelles (29 de xunu de 1945, La Cerezal) ye un políticu asturianu retiráu.
Biografía[editar | editar la fonte]
En 1950, siendo neñu, foi testigu de la tortura brutal de so padre, deteníu pola Guardia Civil por sofitar a los Maquis.
Mineru de profesión, entamó a militar nel Partíu Comunista d'España (PCE) con malpenes 16 años, en 1961. Poles sos actividaes polítiques y sindicales (participó na organización de Comisiones Obreres) foi encarceláu en repetíes ocasiones a lo llargo de la dictadura de Francisco Franco.
En 1962, con motivu de la gran güelga minera asturiana (La fuelgona), foi deteníu por primer vez. Al siguiente añu foi elixíu miembru del Comité Rexonal del Partíu Comunista d'Asturias.[1]
En 1966 Iglesias foi deteníu con otros miembros de la Coordinadora Provincial de CCOO y condergáu a cuatro años y seis meses de prisión. En 1973 foi elixíu miembru del Comité Central del PCE. Deteníu nuevamente, tuvo que cumplir otru añu de cárcel.[2]
Iglesias lideró constantemente lluches en favor de la meyora de vida pa los mineros, utilizando'l so cargu nel partíu pa presionar al gobiernu. Les autoridaes civiles sabíen que'l pozu Tres Amigos (el más importante de la zona), en Mieres, concentraba a la cúpula dirixente del comunismu asturianu, con Gerardo Iglesias al frente. En tal sentíu, los voceros oficiales desestimaben la llucha sindical por acusara de "llucha d'intereses privaos".[3]
Depués de l'Asamblea Xeneral de CCOO entamada en Barcelona en 1976 foi elixíu primer Secretariu Xeneral de CCOO d'Asturies. La III Conferencia Rexonal del PCE d'Asturies tamién lu elixe como Secretariu Xeneral, en 1978. Esti mesmu añu ye reelixíu como miembru del Comité Central del PCE nel IX Congresu del mesmu y pasa a formar parte del Comité Executivu. Presidió el X Congreso del PCE entamáu en 1981, depués de defender les tesis carrillistes y enfrentase colos denominaos renovadores, que depués del Congresu acabaron siendo espulsados o abandonando voluntariamente la organización.
En payares de 1982, depués de la dimisión de Santiago Carrillo, foi elixíu Secretariu Xeneral del PCE y xira nun entamu hacia tesis averaes a les de los renovadores recientemente represaliaos. Por esta última razón acabó enfrentáu al sector eurocomunista de Carrillo hasta la espulsión d'esti últimu en 1985.
En 1986 participó na creación d'Izquierda Xunida de la que foi elixíu Coordinador Xeneral. Nes eleiciones xenerales de 1986 foi elixíu diputáu por Madrid. Paralelamente impulsó'l procesu d' Unidá de los Comunistes col PCPE d'Ignacio Gallego y el PCOE d'Enrique Líster, estableciendo una mayor proximidad con Moscú depués del abandonu progresivu del eurocomunismu carrillista.
En 1988, nel XII Congresu del PCE, Gerardo Iglesias renunció a tolos sos cargos y Julio Anguita foi designáu nuevu Secretariu Xeneral del PCE, que tamién lu sustituiría na direición d'IU al añu siguiente.[4]
Aunque recibió en 1990 una propuesta pa presentase nuevamente a les eleiciones autonómiques, nun aceptó y dexó definitivamente la política.[5] Reincorporaríase al so antiguu puestu na mina, hasta que por mor d'una enfermedá tuvo que se retirar.
En setiembre de 2011 Gerardo Iglesias asoleyó'l so primer llibru, "Por qué estorba la memoria", editáu por Madera Noruega Editores. Nél, Iglesias fai un recorríu pela historia de los maquis n'Asturies nel periodu que va de la Guerra Civil y hasta que muerre l'últimu de los guerrilleros acosáu nel monte. Son 22 rellatos reales y desgarradores sobre los maquis asturianos y les sos familes y un alegatu contra l'escaecimientu nel que nun falten crítiques a los dirixentes del PCE entós nel exiliu nin a los políticos d'anguaño.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
- Gerardo Iglesias deteníu pola policía franquista en 1974
- Fotografía de Gerardo Iglesias
- Otra fotografía de G. I.
- Madera Noruega Editores
| Predecesor: Santiago Carrillo |
Secretario General del PCE 1982-1988 |
Socesor: Julio Anguita |
| Predecesor: Ningunu |
Coordinador Xeneral d'IU 1986-1989 |
Socesor: Julio Anguita |
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Amorín, Carlos: Las primeras huelgas patagónicas, consultáu'l 19 d'abril de 2007.
- ↑ Gómez, José Ramón: Clandestinos, consultao'l 19 d'abril de 2007.
- ↑ Montañés, David: El carbón y el adiós a la clandestinidad, consulto'l 19 d'abril de 2007.
- ↑ Izquierda Unida: Biografía de Gerardo Iglesias, consultao'l 19 d'abril de 2007.
- ↑ Arte Historia: Iglesias Argüelles, Gerardo, consultao'l 19 d'abril de 2007.
Datos: Q3329913
Multimedia: Gerardo Iglesias