Corte Penal Internacional

Corte Penal Internacional
	International Criminal Court (en); Cour pénale internationale (fr)
	tribunal internacional (es) y organismu internacional
Llocalización
País	Reinu de los Países Baxos
País	Países Baxos
Provincia	[[Holanda Meridional\|{{{2}}}
Conceyu	[[L'Haya\|{{{2}}}
Sede	L'Haya
Direición	Países Baxos
Coordenaes	52°06′20″N 4°19′04″E / 52.1056°N 4.3178°E
	Corte Penal Internacional Corte Penal Internacional (Países Baxos)
Historia
Fundación	1r xunetu 2002
Organigrama
Presidente	Tomoko Akane (11 marzu 2024)
Participación empresarial
Forma parte de	ver International Federation of Library Associations and Institutions;
Formáu por	Prosecutor of the International Criminal Court (en) ; xuez de la Corte Penal Internacional; President of the International Criminal Court (en)
Varios
Premios	(2013) Medaya d'honor Dag Hammarskjold;
	Web oficial

Nun confundir cola Corte Internacional de Xusticia, órganu xudicial de Naciones Xuníes.

La Corte Penal Internacional (llamada n'ocasiones Tribunal Penal Internacional) ye un tribunal de xusticia internacional permanente que la so misión ye xulgar a les persones acusaes de cometer crímenes de xenocidiu, de guerra, d'agresión y de lesa humanidá. Ye importante nun confundila cola Corte Internacional de Xusticia, órganu xudicial de Naciones Xuníes, una y bones la CPI tien personalidá xurídica internacional, y nun forma parte de les Naciones Xuníes, anque se rellaciona con ella nos términos que señala'l Estatutu de Roma, la so norma fundacional. Tien la so sede na ciudá de L'Haya, nos Países Baxos.

Historia[editar | editar la fonte]

Los fundamentos políticu y doctrinal tres l'establecimientu d'un tribunal internacional pal enxuiciamientu de crímenes son de llargu percorríu n'Occidente. Yá en 1919, una vegada terminada la Primer Guerra Mundial, los países victoriosos quixeron xulgar al Káiser Guillermu II d'Alemaña pol crime d'agresión, pero nunca se llegó a un alcuerdu sobre la materia. El so fundamentu orixinal más direutu atopar nos tribunales internacionales establecíos en Núremberg y Tokiu pa xulgar a los criminales de guerra d'Alemaña y Xapón polos delitos cometíos mientres la Segunda Guerra Mundial. Magar que el primeru d'éstos foi oxetu de graves crítiques -tantu por castigar penalmente a persones xurídiques como les S.S. o la Gestapo, o por non aplicar principios de temporalidá y territorialidad de los delitos- fueron en xunto consideraos una gran meyora en materia de xusticia internacional. Darréu, nos alboreceres de la Organización de les Naciones Xuníes, el Conseyu de Seguridá encamentó a un panel d'espertos que s'esquizara la posibilidá d'establecer una corte permanente de xusticia en materia criminal, similar o complementariu al so principal órganu xudicial, la Corte Internacional de Xusticia. Sicasí, dempués de llargos alderiques académicos y políticos, la idea nun espolletó hasta los graves acontecimientos del xenocidiu yugoslavu (1991-1995) y ruandés (1994).En parte por estos tráxicos fechos, y pol desenvolvimientu alcanzáu pol Derechu Internacional de los Derechos Humanos y pol Derechu Penal Internacional, celebrar na ciudá de Roma una Conferencia Diplomática de plenipotenciarios de les Naciones Xuníes sobre l'establecimientu d'una Corte Penal Internacional, en que la so acta final, suscrita'l día 17 de xunetu de 1998, establecióse la Corte Penal Internacional. Trátase asina del primer organismu xudicial internacional de calter permanente encargáu d'escorrer y condergar los más graves crímenes, cometíos por individuos, en contra del Derechu Internacional.

Conscientes de que tolos pueblos tán xuníos por estrechos llazos y les sos cultures configuren un patrimoniu común y reparando con esmolición qu'esti delicáu mosaicu puede rompese en cualquier momentu,
Teniendo presente que, nesti sieglu, millones de neños, muyeres y homes fueron víctimes d'otomíes que desafían la imaxinación y trescalen fondamente la conciencia de la humanidá,' Reconociendo qu'esos graves crímenes constitúin una amenaza pa la paz, la seguridá y el bienestar de la humanidá,
Afirmando que los crímenes más graves de trescendencia pa la comunidá internacional nel so conxuntu nun tienen de quedar ensin castigu y que, a tal fin, hai qu'adoptar midíes nel planu nacional ya intensificar la cooperación internacional p'asegurar que sían efeutivamente sometíos a l'aición de la xusticia...

Estatutu de Roma, Preámbulu

Organización[editar | editar la fonte]

La Corte ta compuesta de cuatro (4) órganos, dos (2) oficines semiautónomas y el Fondu pa les Víctimes (The Trust Fund for Victims - TFV). Los órganos son: Presidencia, Divisiones Xudiciales, Oficina del Fiscal y Rexistru.* Presidente: Silvia Fernández de Gurmendi (Arxentina)* Primer Vicepresidente:Xuez Fatoumata Dembele Diarra (Malí) * Segundu Vicepresidente:Xuez Hans-Peter Kaul (Alemaña)* 18 xueces entamaos dientro de la División de Cuestiones Preliminares, la División de Xuiciu y la División d'Apelaciones. * Fiscal Xefe:Fatou Bensouda (Gambia) * Secretaria:Ms Silvana Arbia (Italia).Les oficines semi-autónomes son la Oficina del Abogáu Públicu pa Víctimes y l'Oficina del Abogáu Públicu pa la Defensa.

Asamblea de los Estaos Partes[editar | editar la fonte]

L'Asamblea de los Estaos Partes ye l'órganu llexislativu de la Corte Penal Internacional y ta encargada de supervisar la so xestión. Ta compuestu por representantes de los Estaos que ratificaron y xuntaron al Estatutu de Roma. Por principiu d'independencia de la Corte, y pa garantizar la so imparcialidá política, l'Asamblea de los Estaos Partes nun ye un órganu de la CPI. La ASP funciona, a cambéu, como'l brazu llexislativu de la Corte qu'igualmente garantiza la so financiamiento. Según la Corte Penal Internacional, na so páxina web, actualizada hasta 2015, 123 países roblaron l'Estatutu De Roma de la Corte Penal Internacional, quedando estremáu per zones xeográfiques, asina: países africanos, países asiáticos, Europa del Este, Llatinoamérica y el Caribe y Europa del Oeste y otros países. Una de les idees que dirixó aquella Asamblea de los Estaos Partes foi convertir a la Corte nun organismu realmente internacional. Magar les crítiques qu'amenaron nel so momentu les regles de ratificación que nun dexen reserves, establecióse un altu númberu de cuórum por que ésta entrara en funciones (60 ratificaciones). Les ratificaciones fueron llograes en cuatro años, entrando a valir l'Estatutu'l 1 de xunetu de 2002.

Funcionamientu[editar | editar la fonte]

La Corte funciona como un organismu autónomu de cualesquier otru poder o estáu. Sicasí, esto non obsta a que, nel cumplimientu del so deber, cunte cola collaboración de los poderes.

Crímenes[editar | editar la fonte]

Los crímenes que puede conocer la Corte atópense llindaos a los señalaos nel artículu 5 del Estatutu de Roma, que son:

El xenocidiu (art. 6).
Los crímenes de lesa humanidá (art. 7).
Los crimen de guerra (art. 8).
El Crime d'agresión (art. 8 bis, según Resolución 6 del 11/06/2010 de l'Asamblea d'Estaos Parte del Estatutu de Roma).

Principios aplicables[editar | editar la fonte]

El funcionamientu de la Corte rexir por una serie de normes y principios que lu tresformen nun tribunal especial, namái pa conocer casos realmente particulares. Los principios aplicables son:

Complementariedá: la Corte funciona solo cuando un país nun xulga o nun puede xulgar los fechos de competencia del tribunal.
Nullum crime sine lege: el crime tien de tar definíu al momentu de la comisión y que seya competencia de la Corte.
Nulla poena sine lege: un condergáu pola Corte namái puede ser penáu como ordena l'Estatutu.
Irretroactividad ratione personae: naide puede ser escorríu pola Corte por fechos o delitos cometíos con anterioridá a la so entrada en vixencia.
Responsabilidá penal individual: nun van ser oxetu de la pretensión punitiva les persones xurídiques, salvu como fechu agravante por asociación ilícita.
La Corte nun ye competente pa xulgar a quien yeren menores de 18 años nel momentu de comisión del presuntu crime.
Improcedencia de cargu oficial: toos son iguales ante la Corte, anque l'acusáu sía, por casu, xefe d'Estáu.
Responsabilidá pol cargu.
Imprescriptibilidad.
Responsabilidá per cumplimientu de cargu: nun ye eximente de responsabilidá penal.

Investigación y enxuiciamientu[editar | editar la fonte]

La investigación de los fechos que fueren constitutivos de delitos puede empecipiase por trés formes (art. 13):

Por remisión d'un Estáu Parte a la Corte d'una situación particular;

Por solicitú del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes (onde s'aplica'l vetu invertíu)

D'oficiu pol Fiscal de la Corte.

Una vegada que'l Fiscal remane estos antecedentes, puede o archivalos o presentar una acusación que ye revisada pola Cámara d'Asuntos Preliminares, que revisa los antecedentes fechos valir pol Fiscal. Si ye procedente acuéyese l'acusación que pasa a ser conocida pola Cámara de primera Instancia, onde se realiza'l xuiciu. Una vegada absueltu o condergáu, tanto'l Fiscal como'l condergáu nel so casu, pueden apelar o casar ante la Cámara d'Apelaciones.

Penes y cumplimientu[editar | editar la fonte]

Les penes que puede establecer la sentencia puede ser de prisión por un plazu non mayor de 30 años, o (pola gravedá de los crímenes) cadena perpetua, amás d'una multa y el prindo de les especies que sían de propiedá del condergáu (art. 77).

La pena puede llevase a cabu nel país sede de la Corte (Holanda) o n'otru acordies colos convenios que puedan establecese ente la Corte y otros países.

Rellación colos Estaos y Organismos Internacionales[editar | editar la fonte]

La Corte, en virtú de les normes del Estatutu que lu autoricen, va poder apautar con distintes Estaos diverses formes de cooperación, d'investigación o de cumplimientu de condenes. Estos pactos suelen ser consideraos complementarios al Estatutu pa quien los roblen. A manera d'exemplu, l'añu 2005, Austria robló un alcuerdu de cooperación y de sofitu a les investigaciones que realiza la Corte.

Tocantes a les Naciones Xuníes, l'Estatutu nel so artículu 2 señala que: la Corte va tar venceyada coles Naciones Xuníes por un alcuerdu que tendrá d'aprobar l'Asamblea de los Estaos Partes nel presente Estatutu y concluyir depués el Presidente de la Corte en nome d'ésta. Nesti sentíu, ye importante destacar la situación del "vetu invertíu", establecíu nel Estatutu. Esti cambéu camuda l'efeutu que tien l'aplicación por dalgún de los países que cunten con un asientu permanente nel Conseyu de Seguridá, del so derechu a vetu. Esto traduzse en que al momentu d'utilizar esti derechu, namái va tener l'efeutu d'evitar que'l Conseyu faiga aplicación del derechu que tien a solicitar a la Corte la non iniciación o suspensión d'una investigación en cursu ante la Corte.

El casu del artículu 98[editar | editar la fonte]

L'artículu 98 del Estatutu señala:

1.
La Corte va poder negase a dar cursu a una solicitú d'entrega o d'asistencia en virtú de la cual l'Estáu riquíu tenga d'actuar en forma incompatible coles obligaciones que-y imponga'l derechu internacional con al respective de la inmunidá d'un Estáu o la inmunidá diplomática d'una persona o un bien d'un tercer Estáu, sacantes llogre la cooperación d'esi tercer Estáu pal arrenunciu a la inmunidá.

2. La Corte nun va dar cursu a una solicitú d'entrega en virtú de la cual l'Estáu riquíu tenga d'actuar en forma incompatible coles obligaciones que-y imponga un alcuerdu internacional conforme al cual rícase'l consentimientu del Estáu qu'unvie p'apurrir a la Corte a una persona suxeta a la xurisdicción d'esi Estáu, nun siendo que ésta llogre primero la cooperación del Estáu qu'unvie por que dea el so consentimientu a la entrega

Estes normes establecen una forma d'evitar el cumplimientu de les resoluciones de la Corte cuando esista un tratáu internacional que protexa al nacional d'otru tao que nun seya parte del Estatutu. En términos práuticos, los Estaos Xuníos fixeron usu d'esta situación que se prevía escepcional nos casos, estableciendo trataos de cooperación con diversos países nos términos que señala l'artículu antes mentáu.^[1]

A partir del añu 2003, Estaos Xuníos decidió poner términu a l'ayuda militar a los países que decidieren nun aportar a convenir un tratáu d'esclusión con base nel artículu 98. Esti mediu de presión, col cual en xunu de 2005 yá llograra convenir alcuerdos con cerca de 100 países, nun foi aceptáu por dellos Estaos que vieron afeutaos los sos apurras militares per parte de los Estaos Xuníos. Ente estos postreros atópense Brasil, Costa Rica, Ecuador, Perú, Sudáfrica, Venezuela y otros países d'África y América Llatina.

La oposición del Distritu de Columbia[editar | editar la fonte]

El Distritu de Columbia puxa por inmunizar del procesamientu por crímenes de guerra a ciudadanos d'Estaos Xuníos. L'ex-presidente George W. Bush refugó roblar cualquier tratáu rellacionáu cola tema; tamién retiró la firma del Estatutu de Roma.

El Distritu de Columbia robló alcuerdos billaterales d'inmunidá (A.B.I.) con 60 países, na so mayoría países pequeños, con democracies fráxiles y economíes débiles ente los que s'atopen Bután, El Salvador, India, Nepal, Colombia^[2] y Sri Lanka. (Colombia faciendo la esceición referente a l'ayuda militar yá que s'atopaba acordies colos Estaos Xuníos d'América). A los países que se negaron a roblar estos trataos, el gobiernu d'Estaos Xuníos retiró-yos l'ayuda militar, asina asocedió con Brasil, Uruguái, Croacia, Lituania y Malawi, por nomar dalgunos.

Conforme al estatutu, la CPI puede asumir la xurisdicción nacional d'un país pa xulgar crímenes. Estaos Xuníos oponer a esto. Los crímenes procesaos pola CPI son crímenes de xurisdicción universal. De la mesma, l'estatutu de la CPI protexe'l principiu de xurisdicción universal. Namái va procesar cuando'l país del cual seya ciudadanu l'agresor nun pueda o nun deseyé faelo.

Crítiques[editar | editar la fonte]

L'Estatutu de la Corte nun foi robláu nin ratificáu, ente otros países, por Estaos Xuníos, Rusia, China, India, Israel, Cuba ya Iraq, lo que denota la política d'evitar someter a organismos supranacionales les temes internacionales y de dexalos a organizaciones intergubernamentales o, a cencielles, de que nun tean regulaos.

El casu particular d'Estaos Xuníos ye'l más polémicu. El 2 d'agostu de 2002, el Congresu d'esi país aprobó la American Servicemembers Protection Act (Llei de Proteición del Personal de Serviciu d'Estaos Xuníos) col claru oxetivu de debilitar a la Corte.

Esta llei prohibe a los gobiernos y a los organismos federales, estatales y llocales d'Estaos Xuníos (incluyíos los tribunales y los organismos encargaos de faer cumplir la llei) l'asistencia a la Corte. Arriendes d'ello, prohíbese la estradición de cualquier persona de los Estaos Xuníos a la Corte y prohíbese a los axentes del Tribunal llevar a cabo investigaciones nos Estaos Xuníos.

La llei tamién prohibe ayuda militar d'Estaos Xuníos a los países que son parte na Corte. Amás, autorizar al presidente de los Estaos Xuníos a utilizar "tolos medios necesariu y fayadizu pa llograr la lliberación de cualesquier [personal d'Estaos Xuníos o aliáu] deteníu o encarceláu, en nome de, o a solicitú de la Corte Penal Internacional", lo cual representa la figura de sedición contra'l Derechu Internacional.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Organización de les Naciones Xuníes

Bibliografía[editar | editar la fonte]

Deop, Xabier: La Corte Penal Internacional: un nuevu preséu internacional contra la impunidá, Revista CIDOB D'Afers Internacionals, nᵘ51-52, páxs. 229-247.
Fernandes, Jean Marcel, La Corte Penal Internacional. Soberanía versus xusticia universal. Madrid, 2008, Reus. ISBN 84-290-1524-8.autor del trabayu César Rinza.
Finocchiaro, Enzo, "Derechu Penal Internacional", Editorial Hammurabi, Buenos Aires, 2016
Rueda Fernández, C.: La criminalización de la barbarie: La Corte Penal Internacional / coord. por Juan Antonio Carrillo Salcedo, 2000, ISBN 84-89230-24-2, páxs. 301-324.
Rueda Fernández, C.: Delitos de derechu internacional: tipificación y represión internacional. Editorial Bosch, Madrid, 2001. ISBN 84-7676-899-0.

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ Los intentos de llograr una exención d'otros estaos fueron refugaes Xunión Europea: ver (n'italianu)Giampiero Buonomo, Ue-Usa alla stretta finale sulla Corte penale internazionale.
↑ http://www.colectivodeabogados.org/Testu-del alcuerdu-ente-Colombia-y / http://apw.cancilleria.gov.co/Trataos/adjuntosTratados/US-17-09-2003.PDF

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

[1] Los intentos de llograr una exención d'otros estaos fueron refugaes Xunión Europea: ver (n'italianu)Giampiero Buonomo, Ue-Usa alla stretta finale sulla Corte penale internazionale.

[2] ttp://www.colectivodeabogados.org/Testu-del alcuerdu-ente-Colombia-y / http://apw.cancilleria.gov.co/Trataos/adjuntosTratados/US-17-09-2003.PDF

[1]

[2]